ค้นหานิยาย: เดียวดาย | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

เธอกลายเป็นวัตถุบำเรอใคร่ให้เขา เขาฉีกหัวใจของเธอออกเป็นล้านชิ้น หากเมื่อทุกอย่างถูกทำลายจนหมดสิ้น คนที่พ่ายแพ้และเจ็บปวดที่สุดกลับไม่ใช่เธอ

นั่นก็เพราะว่าเธอมี ‘หน้าที่สำคัญ’ ที่จะต้องตอบแทนบุญคุณ ด้วยการเป็น ‘ตัวแทน’ เพื่อ ‘ผลิตทายาท’ ให้กับผู้ชายที่เธอหลงรัก

ธรรมชาติไม่เคยปราณี เเต่ซีเนียร์ เธอจะต้องพบกับภาพหลอน เรื่องราวที่น่าสะอิดสะเอียน เด็กสาวจะต้องเอาชนะปัญหาเหล่านั้นเพื่อเป็นทางออก

"มึงเป็นอะไร จะบอกกูได้ยังเนี่ย" "บอกไม่ได้!! กูบอกไม่ได้😢"

ฉันได้แต่ยืนฟังถ้อยคำไร้เยื่อใยที่ออกมาจากปากของเขา ตอนนี้ในหัวของฉันพร่าเบลอไปหมดจนฉันแทบจะทรงตัวยืนไม่ไหว มันเพราะอะไรกัน? ทำไมเขาถึงต้องใจร้ายกับฉันมากขนาดนี้

จางอวี๋เยียน ลูกสาวตระกูลจางผู้มีชื่อเสียงด้านการค้า เขาคอยติดตามท่านพ่อออกทำการค้าลาดตระเวนไปทั่วหล้าจนได้พบกับ องค์รัชทายาท และ"ระยะเวลาดำเนินไปก่อเกิดเป็นความรัก จนกลายเป็นความเดียวดายในที่สุด"

ต่อให้แสนดีสักแค่ไหน ผมก็ไม่เคยเป็นคนที่ถูกรักเลย

แด่เธอผู้ยิ่งใหญ่ กับสิ่งที่ทำให้ได้ในวันที่ต้องจากลา

เรื่องราวของเด็กหนุ่มที่ฐานะยากจนคนหนึ่ง ที่ได้ค่าขนมไปโรงเรียนวันละไม่กี่บาท และต้องรับรู้หนี้สินของครอบครัวที่มีมากเกินกว่าที่เขาหรือพ่อแม่จะใช้ไหว

'ก็แค่ต้องอยู่คนเดียวไม่เห็นเป็นอะไรเลย' 'คนเราอยู่คนเดียวไปตลอดชีววิตไม่ได้หรอกไอดาย' 'กูจะทำให้มึงเห็นว่ากูอยู่ได้ เพราะนอกจากเค้ากูจะไม่มีวันรักใครอีก'

จากคำทำนายของมหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุค ต่อราชวงศ์หมิง ถึงความยิ่งใหญ่แห่งแว้นแคว้น สู่การกำเนิดวิหคร้อยมังกร ในค่ำคืนฤดูเหมันต์ พร้อมราชโองการสะท้านแผ่นดิน

"เมื่อยามแสงจันทร์สาดแสงเจ็ดสีผ่านกระจกแก้วแห่งสรวงสวรรค์ไปทั่วอาณาจักร ยามนั้นธิดาแห่งเราจะถือกำเนิดจงจำไว้ นางจะได้รับพลังทุกอย่างจากเรา นางจะเป็นที่รักแห่งเรา นางจะเป็นธิดา เพียงหนึ่งของเรา"

คุณเคยน้อยใจคนในครอบครัวไหม? ถ้าเคยลองมาแชร์ ประสบการณ์กับเด็กหญิง รวิ ของเราหน่อยไหม? เผื่อคุณเองจะได้เพื่อนเพิ่ม...

โลกที่กำลังดูดชีวิตของพวกมึง

ดังวลีนิยายจีนที่ว่า ความสงสัยทำให้แมวฉันใด ความสงสัยก็ทำให้คนอย่างฉันต้อง....

ฉันคิดเสมอ ว่าวันที่ฉันตายจะมีใครนึกถึงฉันบ้างไหม แล้วฉันจะเป็นอย่างไรในความคิดของแต่ละคน พวกเขาจะคิดว่า นึกแล้วต้องเป็นแบบนี้, ไม่แปลกหรอก ก็แย่ซะขนาดนั้น, น่าสงสารจริงๆ, หรืออะไรก็ตาม...

เขาบอกว่าหล่อนเป็นผู้ร่วมงานที่ ป่วย-ทางจิตใจ บ้างก็ว่ามีอาการหวาดระแวงเข้าขั้นเลวร้าย และแย่ลงเรื่อยๆ แต่เหตุผลที่เลือกหล่อนคือ ความสามารถ และสิ่งที่หล่อนสามารถทำได้...

หล่อนจึงทน เพื่อให้ได้มาซึ่งลมหายใจ และอาศัยอยู่อย่างเงียบเชียบ ในที่ที่ทางเข้านั้นเปิดออก แต่ทางออกนั้นไม่มี

หล่อนผูกมัดกับบางสิ่ง บางสิ่งที่ไม่ต้องการหล่อน เลยปล่อย หล่อนจึงร่วงและหล่น