ค้นหา

อวิ๋นซือเป็นบุตรสาวของขุนนางใหญ่กับภริยาเอก นางเพียบพร้อมคู่ควรกับฐานะฮูหยินใหญ่ วัยสิบห้าหญิงสาวขึ้นเกี้ยวสีเเดงหลังใหญ่ ใช้แปดคนหามเข้าสู่ตระกูลสามี วัยสิบเจ็ดนางถือหนังสือหย่าออกจากจวนอย่างทระนง เป็นฮูหยินใหญ่เเล้วอย่างไร เมื่อในใจสามียังสู้อนุคนหนึ่งไม่ได้ด้วยซ้ำ

พี่ต้องการหย่าแป้ง พี่กับเหมือนดาวจะสร้างครอบครัวและมีลูกด้วยกัน //น้องปุณณ์คือลูกของพี่ หึ! ถ้าฉันจำไม่ผิดเราสองคนรู้จักและแต่งงานกันยังไม่ถึง4ปี แต่ตอนนี้น้องปุณณ์8ขวบคงเป็นลูกของคุณไม่ได้หรอกค่ะ

โลกนี้มันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ทำไมคนถูกกระทำถึงต้องเป็นคนที่ ‘ซื่อสัตย์’ อยู่ร่ำไป ฉันมันมีบทเรียนฝังใจ การถูกสามี ‘นอกใจ’ เพียงแค่ครั้งเดียว เปลี่ยนชีวิตฉันให้เป็นคนใหม่อย่างสิ้นเชิง…

เขายัดเยียดให้เธอเป็นเมียน้อย ใช่! เธอนี่แหละเมียน้อย ตำแหน่งที่เธอไม่ต้องการ และเขาไม่มีค่าพอให้เธอใส่ใจ เพราะสามีที่ดีคือ...สามีใหม่

เพราะไม่รู้ เธอจึงตกเป็นภรรยาสำรอง เเต่เมื่อความจริงเปิดเผย เธอยอมตัดใจหลีกทางให้ตัวจริง ยอมหอบเอาหัวใจที่บอบช้ำของตัวเอง หนีไปรักษา แต่เหมือนโชคชะตาเล่นตลก กลับมีลูกของเขาติดท้องมาด้วย

‘นงพะงา’ พลาดท้องกับคนเจ้าชู้อย่าง ‘ไกรพ’ คิดว่ามีลูกแล้วเขาจะเปลี่ยน แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม ทุกวันนี้เธออดทนอยู่เพื่อลูก แต่ลูกถามว่า... ‘ทำไมแม่ต้องทน แม่ควรมีความสุข’

เราต่างก็ไม่ได้รู้จักกันดีพอ ถ้าเรารู้จักกันดีคุณก็คงไม่ไปเอาพี่สาวผมจนท้องหรอก แล้วก็มาหาข้ออ้างงี่เงาเพื่อวงค์ตระกูล!! นรกเถอะ ชิงชิง จะไม่ทน

ความรัก ความหวาน ความสดใสได้ถูกพรากไปจากนางเสียจนหมดสิ้น เมื่อคนที่เคยสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะรักกันตลอดไปกลับทำร้ายจิตใจนางด้วยการยกย่องหญิงอื่นขึ้นมาเทียบเทียมกับนาง

เป็นเวลาหกปีแล้วกระมั้ง ที่ดอกเหมยแห่งต้าชิงเช่นนาง แต่งงานเข้ามายังจวนชินอ๋อง แต่กระนั้นนางก็ยังมิได้รับความรักจากสามีเสียที ...

ตั้งแต่มารดาจากไปนางก็ไม่พูดอีกเลย เมื่อแต่งงานสามีก็มองนางมิต่างอะไรจากรอยด่างในผ้าขาว นอกจากจะไม่สนใจไยดีแล้วยังปล่อยให้ชายารองของเขารังแกนางอีก จนนางต้องรีบถอนตัวออกมาพร้อมกับลูกของเขา

ถึงฉันจะเป็น “แม่หม้าย” ฉันก็มีสิทธิ์เลือก “คู่ชีวิต”

ผู้หญิงทุกคนหยิ่งทนงใน “ ศักดิ์ศรี ” ถ้าจะต้องมีความรักดีๆก็ต้องมี “ รักเดียว ” ถ้าจะต้องแต่งงานก็ต้องเป็น “ เมียเดียว ” เท่านั้น ไม่ใช่ “ เมียลับๆ ” รองจากใคร

คำว่า “ เมียหลวง ” ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากได้คำๆนี้ แต่ถ้าถูกสามียัดเยียดคำๆนี้ให้ เมียหลวงก็ต้องใช้สิทธิ์ทวงบัลลังก์ในทะเบียนสมรส เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง

“ปลายฝน” หญิงผู้อาภัพต้องมาอยู่ร่วมชายคากับ “แทนไท” ชายผู้หลงรักตั้งแต่แรกเห็น แต่เมื่อความรู้สึกค่อยๆมีให้กัน ความจริงทุกอย่างก็ปรากฎ เมื่อแทนไทให้สถานะปลายฝนได้แค่ตัวแทนคนในใจเท่านั้น ไม่ใช่ภรรยา

เธอทำทุกอย่างเพื่อทวงคืนคำว่า ศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงและภรรยาหลวง มิใช่เพื่อแย่งชิงสามีเลวๆ เช่นเขากลับมาให้รกหัวใจ

นางแต่งเข้าสกุลหลี่ในฐานะอนุภรรยาของหลี่หลาน ทว่าหัวใจหลังจากนั้นกลับมอบให้หลี่อินเหวินผู้เป็นบุตรชายของเขา

ต่างฝ่ายต่างไม่ได้รักกัน พวกเขาแต่งงานกันด้วยความไม่เต็มใจ "เรียกสามีว่านายได้ยังไง" "จะให้เรียกอะไรล่ะ!" "งั้น..เรียกว่าตัวเองดีไหม?"เรียกตัวเองว่าเค้า เรียกเค้าว่าตัวเอง เออยุติธรรมดีนะ

เขาแค้น....แต่เธอรัก... การใช้ชีวิตฉันท์สามีจะสามารถเปลี่ยนให้เป็นความรักได้หรือไหม...ติดตามได้ที่ เรื่อง ภรรยาบำเรอแค้น

ชีวิตของฉันมีค่า เกินกว่าจะถูกดึงมาเป็น “ ตัวแทน ” ของใคร “ สายลม ” พลาดไปมีอะไรกับน้องสาวของพะเพื่อนที่เป็นแฟนอย่าง “ พะแพง ” จนต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานเท่านั่น

ในวันที่สามีสารภาพว่ามีใครอีกคนซ่อนเอาไว้​ หล่อนควรทำเช่นไร​ ก้มหน้ากอดทะเบียนสมรสเอาไว้​ หรือเดินจากไปพร้อมสายเลือดของคนใจร้าย