ค้นหานิยาย: นิยายวายจีน | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 3

"เจวียนฉวี่" เด็กหนุ่มลูกชายเศรษฐีตระกูล 'เฟิง' แต่กลับต้องใช้ชีวิตอย่างลำบาก แต่เมื่อไปพบเจอกับ "จางหย่งซิ่น" ไอดอลเบอร์1ระดับโลก ชีวิตของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป...

มันจะเข้าท่ากว่านี้ถ้าเขาไม่ได้เข้ามาอยู่ในร่างของ ‘ท่านลุง’วัยสี่สิบต้น ๆที่มีอาชีพขายบะหมี่ แถมท่านลุงยังลอบเลี้ยงดูบัณฑิตผู้หนึ่งมาเป็น‘สามี’บนเตียง

**กำลังรีไรท์** บ้าหน่าผมน่ะ ไม่ได้อ่านนิยาย เล่นเกมส์ หรือประสบอุบัติเหตุอะไรเลยนะ นอนอยู่ดีๆมาตื่นอยู่ที่นี้ได้ไงเนี้ย!

'หอมังกรซ่อนเมฆินทร์' เป็นหอสูงทรงกลม มีหินสลักเป็นตัวมังกรขนาดใหญ่พันรอบหอ ส่วน 'หอบงกชเหนือนที' นั้น ตั้งอยู่ริมแม่น้ำฮุยอัน เป็นหมู่เรือนไม้ชั้นเดียว กินขนาดกว้างเท่าโค้งแม่น้ำ

ด้วยความจนตรอก เขาจึงต้องพึ่งพาพิธีกรรมต้องห้ามของตระกูล เพื่อย้อนเวลากลับไปยังราชวงศ์อังกฤษเมื่อพันปีก่อน ฉไนลืมตาขึ้นมาจึงเจอแต่วังหลวงและบ้านเมืองในยุคจีนโบราณ พระเจ้าครับ ! ผมแลนดิ้งผิดเซิร์ฟ !

ผู้ใดบอกว่าต้องเป็นจอมยุทธ์ถึงท่องยุทธภพได้? นักเล่านิทานนี่สิ ท่องเที่ยวไปทั่ว มีกิน มีใช้ ซ้ำยังหาวัตถุดิบแต่งนิทานเรื่องใหม่ได้ คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม! ....หากข้าไม่เหยียบหางคุณชายลู่เสียนเข้าล่ะก็นะ

ชินอ๋องหลงเหยาเป็นผู้มีชื่อเสียงในหลายด้าน แต่ผู้ใดจะกล้าเอ่ยออกมาให้ระคายหูบรรดาพี่น้องของเขา ส่วนจางซื่อฝานที่ดันเผลอไปเป็นผู้มีพระคุณของชินอ๋องว่ากันตามจริงก็ไม่ใช่คนที่โชคดีเท่าไหร่นัก

"เค่อเฟิง...เมื่อข้ารักท่านไปแล้ว ต่อให้เป็นวิญญาณจากปรโลก ข้าก็มิยอมให้พรากท่านไป" "เจ้านี่มัน..." "ข้าไม่เชื่อหรอกว่า ตนเองที่อยู่เคียงข้างท่านยามนี้ จะสู้กระทั่งคนที่ตายไปแล้วมิได้"

ทั้งที่ตั้งใจจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขไปวันๆ แต่จู่ๆ พนักงานกินเงินเดือนธรรมดาก็กลับชาติมาเกิดเป็นองค์ชายรองที่ดันฆ่าไม่ตาย​ซะงั้น ไม่ว่าจะตกเขา ถูกฆ่า จมน้ำ และสารพัดวิธีตายก็ไม่สามารถพรากชีวิตเขาได้

เมื่อจะถูกส่งตัวไปเป็นอนุ เขา--ไป๋จื่อเซี่ยวกลับไม่คิดยินยอม ใครต่อใครว่ากันว่าลูกหลานอนุย่อมไม่พ้นต้องเป็นอนุ อยู่หรือตายล้วนต่ำต้อย แต่ถึงอย่างนั้น ใช่ว่าจะยินยอมเป็นอนุให้ใครก็ได้เสียหน่อย

"เมื่อไหร่คุณจะมาสู่ขอผมหรอ?" "ผมอยากแต่งกับคุณเร็วๆ" "ผม...ผมโง่นิดหน่อย ไม่สิ ผมโง่มาก กินก็จุ แถมยังทำกับข้าวไม่เป็น ซักเสื้อผ้าไม่เป็น งานบ้านก็ทำไม่ค่อยเป็น..."

สะพานบงกชเเห่งนี้จะทำให้ข้านึกถึงท่าน วันวานที่เรารักกันเหมือนกับดอกท้อเเละบงกชที่ลอยคลอเคล้ากัน

เพราะหยวนเจินเป็นองค์ประกันจึงต้องเดินทางไปแคว้นเหว่ย ในการเดินทางครั้งนี้เขาได้พบกับฮั่วซิน รองแม่ทัพแค้วนเหว่ยผู้เคร่งขรึม แต่การพบกันครั้งแรกหยวนเจินก็สร้างเรื่องวายป่วงให้ฮั่วซินปวดหัวซะแล้ว

เทพชั้นสูงที่ทิ้งสามภพเร้นกายมานาน วันนึงเพื่อปิดผนึกรอยแยกอเวจี ทำให้ไป๋อวิ่นได้รับบาดเจ็บตกลงไปในโลกมนุษย์สูญเสียพลังวิญญาณ จนได้พบกับมารบุปผาที่เอาแต่ตามติดเขาเป็นเงา โดยที่ทั้งคู่ต่างไม่รู้ตัวตนของอีกฝ่าย

เฉิงอี้ ตำรวจหนุ่มสุดเกรียนผู้ตงฉินและบ้าคลั่งถูกสั่งย้ายให้ไปสืบคดีเก่าที่ค้างคามานานหลายปีจนคดีความใกล้จะหมดอายุ แต่ก็ดันซวยซ้ำซวยซ้อนไปเจอกับผีเจ้าชายผู้เสเพลที่ถูกสะกดวิญญาณไว้ในจี้หยก

ซูเย่าเฉินหวนคืนเมืองหลวงเป็นครั้งแรกในรอบห้าปี กลับเผชิญคดีฆาตกรรมน่าสะเทือนใจ แต่อะไรก็ยังไม่ชวนให้สะเทือนเท่าบุรุษลึกลับที่รู้จักแต่คำว่า 'ใช่' และ 'ไม่' ที่เจตนาพัวพันกับเขาอย่างไม่จบไม่สิ้น

เขากลายเป็นตัวร้ายในนิยายเรื่องหนึ่ง เขาทำหน้าที่ในถานะตัวร้ายอย่างสมบูรณ์แบบจวบจนเรื่องทุกอย่างสิ้นสุด ทั้งที่คิดว่าจะได้กลับไปแล้ว แต่ดันไม่เป็นแบบนั้น

"อ้ากกเจ็บโว๊ย! ทำไมถึงได้เจ็บขนาดนี้ เจ็บจะตายอยู่แล้ว" "อุแว้วๆ" เสียงเด็กที่ไหน "ยินดีด้วยเจ้าค่ะคุณชายได้ลูกชายเจ้าค่ะ!" หือ? ลูกชาย? ลูกใคร? อย่าบอกนะว่า...Oh my god!

‘ห่านป่า’ มีกฎเพียงหนึ่งเดียว คือห้ามใช้กำลังต่อยตีกันในร้านเด็ดขาด ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าเถ้าแก่โยวอิ่งชวนแห่งโรงเตี๊ยมห่านป่ามีฝีมือแค่ไหน แต่เล่ากันว่าคนที่กล้าลองดี ป่านนี้กระดูกไปอยู่ไหนแล้วไม่รู้

เฟิ่งอวี้หูหนวกตั้งแต่อายุห้าขวบ ทำให้เขาไม่ได้ยินเสียงทุกอย่าง แม้แต่เสียงใจเต้นของตนเอง นับแต่นั้นมาเฟิ่งอวี้ก็ไม่พูดจาจนกลายเป็นพูดไม่ได้ โชคร้ายหูหนวกแล้วยังเป็นใบ้ เฟิ่งอวี้ต้องใช้ชีวิตซ่อนเร้นจา