ค้นหานิยาย: ปรมาจารย์ลัทธิมาร | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 2

'จนป่านนี้ยังจะแกล้งโง่ ในบางคราหลานจ้านก็อยากจะเอาไหสุรานี้ฟาดหัวคนตรงหน้ายิ่งนัก ไยเวลาที่อยู่ด้วยกันจึงชอบกล่าวถึงบุคคลที่สามร่ำไป'

世界上最好的感觉就是，知道有人在想我。 "ความรู้สึกที่ดีที่สุดในโลกใบนี้ ก็คือการได้รู้ว่ายังมีคนกำลังคิดถึงข้าอยู่" //ฟิคนี้ สายซีจ้าาาาา!!

‘หากข้าโดนหาว่าวิปลาสก็ไม่เสียใจ... เพราะที่ข้าวิปลาส.. ทั้งหมดก็เพราะความรัก...’ ...ทุกสิ่งที่ทำในอดีต ทุกสิ่งที่ก่อขึ้น ทั้งหมดก็เพื่อคนที่เธอรัก... ...เพื่อน้องชายที่เหลือเพียงคนเดียวและเพื่อชายค

เมื่อสาววายทั้งสามคนได้หลงเข้าอยู่ในโลกของปรมารจารย์ลัทธิมารแล้วสร้างความปั่นให้กับเหล่าเซียนทั้งหลายและยังป่วนให้เว่ยอิงกับหลานจ้านอีก

การผจญภัยครั้งใหญ่ของเซียนน้อยทั้งสามจากอนาคตถูกดึงเข้าไปในห้วงอดีต จินหลิงได้พบพ่อ ซือจุยได้รับรู้อดีตของตัวเอง และไหนจะเรื่องราวความรักระหว่างคุณชายน้อยแห่งสกุลลู่ต้องสาปผู้เป็นรักแรกของคุณชายเจียง!

"เว่ยอู๋เซี่ยนผู้นี้ขออธิฐานว่า..." สิ่นคำรอยยิ้มจางๆถูกปาดบนใบหน้าของเจ้าของบ่ากว้าง ท่ามกลางเสียงระฆังที่ดังกังวานรับฟังคำอธิฐานของผู้คนบนแผ่นดินไพศาล หานจวงจวินได้หลับตาแล้วอธิฐานกับตนเองในใจว่า...

ซือจุย และจิ่งอี๋ ไปล่องเรือเล่นที่อวิ๋นเมิงกับจินหลิง อิอิ

เพื่ออยู่กับเจ้า ข้ายอมทุกอย่าง เว่ยอิง --- ข้าจะ...อยู่กับเจ้าจนผมหงอกขาว มือเหี่ยวย่น ไปเลยดีไหม หลานจ้าน

' ชุนเหมยกุ้ย ' อมนุษย์อย่างข้าจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์อย่างพวกเจ้าไหมนะ....ข้าอยากอยู่กับพวกเจ้าตลอดกาล....

วันนี้เป็นวันครบรอบที่ประมุขเจียงสูญเสีย ทุกสิ่งทุกอย่างไปโดยที่ไม่ทันตั้งตัว และวันนี้ก็เป็นวันที่ประมุขเจียงได้รับบางอย่าง มาโดยไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน

เนื้อหาในเรื่องนี้คำพูดจะดูจังไรนิดหนึ่งนะคะ ^^' เราแค่อยากแต่งให้ดูตลกๆและทำให้มันดูทันสมัยขึ้นนิดหนึ่งนะคะ 555มาเข้าเรื่องกันเลยคะ

นิยายเรื่องนี้แต่งเพื่อความสนุกเท่านั้นไม่มีเนื้อหาตรงกับเนื้อเรื่องแต่อย่างใด

เรื่องราวอันน่าปวดหัวของ 'สุ่ยเปี้ยน' กระบี่คู่กายของปรมาจารย์อี๋หลิง

วันหนึ่งๆของเว่ยอิง ผู้แสนจะธรรมดา ก็เป็นแบบนี้แหละ

“เยวี่ยนผู้นี้... คิดถึงเว่ยเฉียนเป้ยเหลือเกิน”

หนึ่งราตรีแห่งค่ำคืนเทศกาลชมจันทร์... Status : เนื้อหาลงแล้ว 60%