ค้นหานิยาย: ํYAOI | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 3

ปกติก็เป็นคนใส ๆ (ไขว้นิ้ว) ขายน้ำปั่นอยู่ที่กลางตลาด ไม่เค๊ย ไม่เคย มองผู้ชาย(จริง ๆ นะ) ทว่าตั้งแต่เจอฝรั่งตาฟ้าคนนั้นก็คิดว่านี่ล่ะ "พ่อของลูก" ดูสิ ตาฟ้า ไว้เคราด้วย...เคราของ[..] #เติมเองนะ

ผมชื่ออังก์ มาจากอังกาพย์ ไม่ใช่อังศุมาลิน ผมเคยเป็นเด็กที่จัดว่าหน้าตาถือว่าดูได้ ซึ่งดูได้ในที่นี้หมายถึงดูแล้วก็เลิกดู และไม่คิดจะดูอีกเลย

ชายหนุ่มมีชื่อว่า ‘ฮั่น’ พ่อเป็นเจ้าพ่อโหด ทำธุรกิจหลายอย่าง ทั้งยักยอก ฟอกเงิน คุมแก็งค์เล็กๆ และเก็บค่าคุ้มครอง แล้วลูกก็ยังฮอตมากๆในหมู่สาวๆ แล้วก็ ผู้ชายยย

มันก็แค่เรื่องราวของพวกผมสองคนที่ค่อยๆถูกบันทึกลง sd card ที่มีไม่จำกัด เพราะมันคือความทรงจำของสองเรา

อนิเมชั่นไทยฟอร์มยักษ์เมื่อถูกแปลเนื้อเรื่อง โดยที่มนุษย์คนหนึ่งที่ถูกชุบเลี้ยงโดยยักษ์ แต่..

เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อวันอังคารตอนเช้าเหมือนเพลงปาล์มมี่ กับคนที่ต่างกันเหมือนสีขาวและสีดำ

XX:"ซูมๆ มึงมาติวเลขให้กูที่ห้องนอนกูได้ป้ะ XX:"หื้ม?... อ๋ออ กูไปก็ได้" XX:;วู้วว! เสร็จกู!! เมียเอ๋อเด็กแว่นอย่าง "ซูมซูม" จะไปสู้กับไอ้เสือบุตรแห่งกุหลาบได้อย่างไรเล่า... :P #ซูมๆเด็กเอ๋อ

ฟิคนี้ได้แรงมโนจากมังงะตอนพวกมิโดริยะทำภารกิจกับไนท์อายและกลุ่มอื่น และอาจมีการสปอยนิดเดียว ถ้าใครตามมังงะถึงตอนล่าสุดจะทราบดี

ขายนิยายกับการ์ตูนมือสองค่ะ มีภาพหนังสือ/การ์ตูนให้ดูสภาพประกอบพร้อมราคา มีทั้งราคารวมส่งลงทะเบียนและแยกค่ะ

'...' 'จีบผมทั้งทีพูดจาดีกว่านี้ไม่ได้หรอ' '...' 'เปย์กว่าพี่ผมก็เจอมาแล้ว'

ต่อให้คนทั้งโลกเกลียดเรา ขอแค่เราไม่เกลียดกันก็พอ

คำเตือน: นิยายเรื่องนี้อาจมีความรุนแรงในด้านเนื้อหา ภาษา ผู้ใหญ่ควรได้รับการแนะนำ ปล.อย่าเอาอะไรมากเลย คนแต่งเป็นเม็น -*-

นักเลงคีย์บอร์ด ต่อหน้าไม่กล้าบอก แต่ถ้ามีคีย์บอร์ด จะกล้าพิมพ์ออกไป #ปลายแป้นพิมพ์

เด็กที่หน้าตาธรรมดาจืดชืออย่างนั้นน่ะหรอครับ ผมไม่มีทางหลงหรอก แต่รักเลย.. "พี่แทนอันนี้หวานเนาะ" "..." "เหมือนพี่กับผมเลย" เด็กอะไรวะยิ่งโตยิ่งน่ารักน่าฟัดนานๆเข้ายิ่งหวานหอมละมุนเหมือนกับสายไหม

นี่โชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่ผมได้มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวที่มี ‘ลูกชาย’ หล่อเหมือนเทพบุตรลงมาจุติ! แต่ไหงหน้าตากับนิสัยนี่ต่างกันสิ้นเชิง!

ผู้ชายที่ดัดฟันจะหล่อขึ้น 70% ผู้ชายที่เล่นกีตาร์เป็นจะหล่อขึ้น 97% แล้วถ้าผู้ชายเล่นกีตาร์ดัดฟันอีกอ่ะ... แบคจะเอาาาาาาาาาาาา

ไม่ใช่ว่าไม่พูดแล้ว.....จะไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ใช่ว่าพูดไม่ได้แต่......มันพูดไม่ออก ไม่ใช่ว่าไม่อยากพูดแต่.....มันกลัวที่จะพูดออกมา....

ทำไมอยู่ๆอ่านนิยายวายและเผลอหลับคาหนังสือ แล้ว...ทำไมตอนตื่นมาแล้วเสือกมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองอ่านว่ะ ซวย!!!นิยายเรื่องที่อ่านมัน9Pซะด้วย

.....ฉันเกลียดนาย.... ........พอๆกับที่..........

ผมเกลียดตัวเอง เกลียดที่รักผู้ชายคนนั้นมากเกิน เกลียดที่ไม่ว่าเขาจะทำผิดกี่ครั้ง เพียงแค่คำว่า 'ขอโทษ' ผมก็พร้อมจะลืมทุกอย่าง แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ยังรักผู้ชายคนนั้นเหมือนเดิมรึเปล่า?