ช่วงชีวิตเฟิ่งเทียนอวี้ ไม่เคยนึกเสียใจสิ่งใด นอกเสียจากความกังขาที่มีต่อชายผูู้หนึ่ง...ฉินเฟยหรงเคยทำผิดต่อคนผู้หนึ่ง ยามคนผู้นั้นหวนคืน ยุทธการณ์ง้อเมียจึงงัดมาแบบเต็มรูปแบบ

"เลิกตอแยกับกระหม่อมเสียทีองค์ชายเฉิงป๋อ กระหม่อมจะทำงาน! ใครก็ได้มาเอาตัวอัปมงคลออกไปจากจวนข้าที..."

เขาไม่มีอดีต ไม่มีที่มา ราวกับผุดพรายจากบัวงามในยุคปัจจุบัน...จวบจนถึงเวลาจึงกลับไปยังที่มาแห่งบรรพกาล

"เรื่องเกิดจากเจ้า ไป๋อี้ซานไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ เราก็ไม่มีทางมองเจ้าดีกว่านี้" "เช่นนั้นก็แล้วแต่พระทัยของฝ่าบาทแล้วกัน กระหม่อมห้ามมันมิได้”

การศึกใดจะหน่วงหนักเท่าต้องสู้รบกับบุรุษดื้อด้าน เช่นชินอ๋องหลิวหลวนซาน องค์ชายสิบสามเสิ่นเจียงหวงมิอาจคาดคะเน แต่จะให้ยอมยกจูเชวี่ยให้แก่ชิวหลงย่อมเป็นไปไม่ได้ เช่นนั้นก็สู้ให้สิ้นชีพเลยเสียดีกว่า

ผมเป็นพ่อบ้าน หน้าที่ของผมคือดูแลความเรียบร้อยทุกอย่างในบ้าน และดูแลคุณหนูทั้งสองคน แม้ว่าคุณจะแสบ แต่ผมแสบกว่าคุณเยอะ...

เมื่อความรักมันห่างหายแถมคนอีกภพก็ดันค้างเติ่ง ไม่มีคู่ ผมเป็นท่าน ท่านเป็นผม ก็ควรมีสักภพที่ได้รัก...ว่าแล้วก็โผล่พราวดมายืนยิ้มให้คนหน้าตึง..เรื่องละมุนอุ่นใจก็เลยเกิด...

เพียงหน้าที่ไม่บรรลุ ผู้คนจึงล้มตายเพียงเพราะข้าหนึ่งชีวิต เท้าแห่งอนาคตกาลผ่านจันทราในคืนคิมหันต์ ก้าวข้ามบันไดแห่งโลกขนานแห่งอดีต เพื่อพานพบและชดเชย

“ฝนก็คือข้า รู้ว่านำมาซึ่งความสุข แต่ตัวมันเองมิเคยได้ลิ้มรส ตกลงมาก็ซึมหาย โรยราไป”

เจอใครก็อยากให้เค้าคู่กัน ชิพทะลุมิติ..เรือพี่มีหลายลำ ??

#จันทร์ #มนต์

เธอหน่ะ ไม่เคยคิดอะไรร้ายๆ จริงๆ เหรอ โกหกน่า..ฉันหน่ะ..ได้ยินนะ..เสียงความคิดของเธอ..จิตใต้สำนึก..แต่ไม่หรอก..ฉันไม่บอกใคร..ก็ฉันหน่ะ..มีวิธีจัดการเสมอล่ะ..คิคิคิ.ฉันชื่อ..ฮารุ...เด็กที่แสนร้ายกาจล่ะ