แดดยามเที่ยง

สวัสดีครับท่านผู้หลงมาอ่านก็นะ...เดาว่ามีคนมาอ่านเพราะครูสั่งให้เขียนกลอนกลอน หึหึ กลอน คือสิ่งที่คนสมัยนี้มักเบื่อหน่ายแต่มันจะมีคนที่ว่าไงดีล่ะ รสนิยมแปลก ที่ชอบเรื่องนี้ ช่างเถอะมาฟังของยุคใหม่มั้ย

ดอกไม้...เป็นสิ่งที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ ทำให้คนอย่างฉันได้ปรุงแต่ง เพื่อบอกเล่าผ่านบทกวีเรื่องราวของความรัก ความสุข ความเศร้า และความหวัง ทุกดอกไม้มีเรื่องราว...รอให้คุณค้นพบความหมายที่ซ่อนอยู่ :)

เรื่องหลอนมาเป็นบทกลอนให้คุณได้อ่าน

จำนิราศห่างไกลแล้วนงนุช กูวิสุทธิ์ซึ้งใจมึงดี อีงูเห่า ฯลฯ

หนึ่งนิยาม...ของการอยู่เพื่ออะไร

อนาคตถูกร่างโครงสร้างไว้ด้วยดินสอ 2B จะหนักหรือเบา ก็แล้วแต่จะหวาดหวังไว้ แล้วระหว่างทางเดินชีวิตเราจะค่อยๆลงสีจริง ให้งดงามดั่งใจวาดหวังไว้แต่กว่าคนเราจะหาสีที่ดี

สุนทรภู่ซึ่งมีชีวิตเยี่ยงคนสามัญครบทุกรส ทั้งเคยสุขเคยทุกข์ เคยก้าวไปบนชะตาชีวิตอันสูงส่ง และเคยตกต่ำลง สุนทรภู่เขียนกลอนสะท้อนชีวิตได้อย่างมีรสชาติที่สุด

บทกลอน กวี

เอาไว้แต่งกลอย

ภาพหนึ่ง ๆ สามารถสร้างแรงบันดาลใจในการครุ่นคิดเขียนเสมอ และความไม่น่าจะได้ไปเป็น

รุกข์ระแหง แล้งเฉา อย่างเศร้าหมอง

รวมบทกวีของผู้ชายอารมณ์ไหว :: สักครั้ง...หากได้ลองปล่อยหัวใจปลิวไปเหมือนใบไม้...ไปกับสายลม...แล้วเราจะได้พบส่วนลึกที่สุดของ...‘ความรัก’

กลอนอกหัก ของแต่ละอาชีพ

คืนพิเศษ

เหม่อมองฟ้า แสงจันทรา ยามราตรี สองตานี้ ยากหลับลง ปนน้ำตา จับจ้องเดือน สีเหลืองสาด แสงทอง สุดยอดฟ้า หวนถึงครา กาฬครั้งนึง ยากลืมเลือน

ความทรงจำของคนเรามีทั้งที่ดีและไม่ดี คนบางคนเลือกที่จะรำลึกถึงความทรงจำอันเลวร้ายที่คอยแต่จะทำลายความรู้สึกตัวเอง แต่ก็มีคนอีกจำนวนหนึ่งที่เลือกระลึกถึง ความทรงจำแสนงาม เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง.