ม้านั่งสีขาวตัวนั้น โดดเดี่ยวเช่นคนผู้หนึ่ง อ้างว้างในท่ามกลางผู้คนมากมาย เช่นเดียวกันกับเขา...

นี่เป็นเรื่องราวของคนอกหักคนหนึ่ง คุณอาจไม่เคยรู้จักเขา เช่นเดียวกับที่เขาไม่เคยรู้จักคุณ

รวบรวมจาก "เทพนิยายวัดเกาะ" ดัดแปลงคำให้อ่านง่าย และมีเรื่องย่อสรุปให้ตอนต้นเรื่อง

ถึงผู้ที่แหลกสลายไปถึงดวงวิญญาณ วินาทีนั้นมีเสียงเคาะประตูสามครั้ง บุรุษไปรษณีย์ยืนอยู่ตรงนั้น ในซองจดหมายมีที่คั่นหนังสือโดดเด่น ใจความกล่าวถึงความรู้สึกคุณ ด้วยความเข้าอกเข้าใจอย่างเหลือล้น

-

มีไว้แค่ฝึกแปล

พื้นที่ปลดปล่อยความฟุ้งเฟ้อ เฝ้าฝัน และห่วงหา

เรื่องเล่าของหญิงสาวโดดผู้เดี่ยวนั้นจะเป็นบทความของเธอที่ผ่านพ้นมาจนถึงปัจจุบันจุดและประการณ์ที่เธอเคยเจอมาเกือบทั้งหมด เนื้อเรื่องเอาแสนเจ็บปวดและเป็นบทความ และบทกวีที่ช่วยกำลังใจ

จากใจดวงหนึ่งที่มีความรักเข้ารุมเร้าให้ร้อนรน จะนั่งจะนอนถอนใจให้รู้สึกหนาวๆร้อนๆดั่งจะเป็นไข้ มันบ่งบอกอะไรบ้างเจ้าตัวรู้ดีว่าคิดถึงใครคนหนึ่งอยู่

เพียงเนื้อความสั้นๆ ถึงเธอที่ทำให้ฉันเติบโต

เป็นจินตนาการของผมที่จะผูกร้อยกันเป็นบทกลอนหรือจะเป็นคำประพันธ์อะไรก็ตามผมจะนำมาลงไว้เพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ

ความทรนงที่มีกลิ่นอายว้าเหว่เจือจาง

ภาพวาดกวีนิพนธ์ของหัวใจ รักเป็นพลังที่สร้างสรรค์: กลอนเหมือนภาพวาดนิพนธ์ของใจ

บางครั้ง เราก็อยากมีมุมที่เงียบสงบ เอาไว้ขีดๆเขียนๆ เรียงร้อยถ้อยคำ ประสานเป็นบทกลอนมั่ง

ภมรดอมดม นึกชมกุหลาบ กรุ่นรักกำซาบ สุดซึ้งตรึงใจ

บทกวี ณ ดินแดนแห่งความตาย

งง