คนเราทุกคนมีชีวิตเหมือนกัน แต่คนเราแต่ละคนใช้ชีวิตแตกต่างกัน การใช้ชีวิตของคนเราดำเนินไปในห้วงแห่งเวลา วัน เดือน ปี ที่ผ่านเข้ามาเพียงขณะจิตแล้วก็ผ่านออกไป เหมือนดั่งฤดูกาลที่วนเวียนเปลี่ยนผันบนโลก...

จริงๆแล้วไม่มีใครสักคนเลยที่เคยถามเราว่าเรามีความสุขมั๊ยที่ยังอยู่ตรงนี้ ไม่มีใครสักคนเลยที่ชมเราว่าเราเก่งมากนะที่พยายามทำให้ทุกอย่างดีและเป็นปกติที่สุด เก่งมานะที่อดทนมาได้ถึงขนาดนี้

เป็นบทประพันธ์ที่แต่งขึ้นมาแล้วจบในตอนน่ะคับจะสั้นหรือยาวก็ขึ้นอยู่ว่าเรื่องๆนั้นจะบรรยายได้ยาวหรือสั้นแค่ไหน

กวีใดเล่าไร้ผู้แต่ง กวีใดเล่าไร้ผู้อ่าน กวีแบบนั้นย่อมไม่มีอยู่จริง...

ในช่วงที่ไม่มีอะไรให้ทำ จะมานั่งเขียนเรื่องราวในชีวิตและความคิดของฉัน ในรูปของกลอนไฮกุและกลอนอื่น ๆ

"ในโลกที่ความดีอาจถูกมองข้ามและความยุติธรรมพล่าเลือน หนังสือ"ความดีที่ไร้ทน: สิ่งที่เห็นเพียงเงาในตาเบลอ"จะพาคุณเดินทางผ่านบทกลอนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกท้อแท้และการตั้งคำถามต่อความยุติธรรมในสังคม

นี่คือ กลอนรักล้วนๆ100เปอร์เซ็นต์ นี่คือกลอนรักที่ "เพิ่งหัดแต่ง" และนี่คือกลอนรัก ที่เก็บอดีตรักเก่าไว้เป็นอนุสรณ์เพื่อรำลึกถึงรักที่ผ่านและจากไปแล้ว รวมถึง "รักใหม่ที่ยังมาไม่ถึง

ดงกล้วยป่า

สันโดด

หากเจ้าคืออิสระ ข้าขอเป็นผู้เฝ้ามองเจ้าเติบใหญ่... กลอนสั้น1เรื่อง1ตอน

รวมบทกลอนสอนใจสนุกๆ พร้อมเรื่องราวในชีวิตประจำวันกว่า 100 บท ที่ถักทอด้วยความเชื่อ ความหลอน และความงมงายของมนุษย์

หากเจ้าพบเล่มนี้ ณ ริมหน้าต่างวิหารร้าง จงรู้เถิดว่า มันเคยเป็นดวงใจของใครบางคน

กวี ชีวิต ความคิด อนิจจัง

บางทีเธออาจจะไม่รู้
ว่าเธอเก่งมากแค่ไหนแล้ว


บางวัน… แค่ลืมตาขึ้นมาก็รู้สึกว่าหนักแล้ว

มาเหงาด้วยกันนะ

เราบันทึกเรื่องราวไว้ในทุกช่องว่างของเวลาหรือเวลาคอยสลักริ้วรอยไว้ให้รา?