อุลตร้าแมนหน้าโง่4คนที่โผล่หัวมาปกป้องโลก แต่งเรื่องโดยนักเขียนโง่ๆที่นิสัยเบียวๆ

นักเรียนที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ อยู่ไม่กี่วันก็ดันมาทำเรื่องให้ไม่ถูกใจเหล่าสภานักเรียนซะแล้ว ชีวิตในโรงเรียนต่อไปจะเป็นยังไงเนี่ย

คงไม่เก่งขนาดนั้นมั้ง ครั้งเดียวเองนี่ อีกอย่างพี่ก็ฝังยาคุมด้วย ... เซียวจ้านพูดออกไปแบบนั้นออกไป แต่พอกลับมาดูเอกสารที่ห้องถุงพบว่ามันเกิดกำหนดมาปีนึงแล้ว ฝ่ามือถึงกับเปียกชื้นขึ้นมา

ไม่มีใครสามารถโดนตัวของฉันได้ แต่ทำไมคุณถึงโดนได้

หากแท้ที่จริงแล้วผู้ที่ออกมาจากวิหารเทพไม่ได้มีเพียงแค่เย่ชิงเหม่ยและอู่จู๋ แต่ยังมีสตรีนางหนึ่งที่ลอบหนีออกมาเฉกเช่นเดียวกันแถมยังเป็นเพื่อนสนิทของเย่ชิงเหม่ยอีกต่างหากล่ะ...

ดูซีรี่ย์อยู่ดีๆ จู่ๆนางก็ดันมาโผล่ในโลกปรมาจารย์ลัทธิมารซะงั้น!! เอ่อ...ในเมื่อไม่สามารถหาทางกลับได้แล้วนางก็ขอใช้ชีวิตเงียบๆคอยเฝ้ามองพระเอกทั้งสองก็แล้วกัน แต่ไหงนางเข้าไปพัวพันเนื้อเรื่องได้เล่า

แม้สมองของข้าจะสั่งให้ข้าไม่รักเจ้ามากแค่ไหน แต่หัวใจของข้ากลับยิ่งสวนทางมากขึ้นเท่านั้น

"ไอ้เครื่องแท่งๆเงาๆของเธอนี่เพราะชะมัดแถมเท่ด้วย" "มันคือฟลุตเว้ย" อย่างว่าแหละรักแรกก็คือรักที่ไม่เคยลืมได้จริงๆไม่ว่านานแค่ไหน

“นี่เราติดอยู่ในเกมจีบหนุ่ม!?” แถมยังมีตลค.ที่จีบได้จากมหาเวทย์ผนึกมาร! “ไอเราก็ว่าเราเลือกจะจีบแค่คนเดียว”แล้วไอที่เหลือนี่คือ…? แถมไอพวกนี้ดูเหมือนจะจิตไม่ปกติ หมอ! หมออยู่ไหนพาพวกมันไปโรงบาลที!

ศาลเจ้าแม่ไห่ถิงศักดิ์ศิทธิ์นัก ชาติก่อนติดค้างพวกเจ้า ชาตินี้ขอคืนวาสนาไม่แย่งชิงคนรักของผู้ใดอีก เซียวปิงฉือสัญญา

ด้านสว่างเขาคือนายแพทย์หนุ่มของแผนกอายุรกรรมทั่วไป ด้านมืดเขาคือหมอที่รับจ้างพวกมาเฟียด้วยค่ารักษาแสนแพง

หนึ่งปีผ่านไปหลังจากที่จวิ้นข่ายและไอยูตกลงคบกัน ทั้งคู่วางแผนจะเปิดเผยสถานะให้แฟนคลับรู้แต่ทุกอย่างก็ไม่ง่ายแบบที่หวัง

เพิ่งมาทำงานเป็นตำรวจและเธอก็เพิ่งแจกใบสั่งให้หัวหน้าสมาพันธ์ซังโนะไป

สายลมที่พัดผ่านบางครั้งทำให้รู้สึกเหน็บหนาวและบางครั้งทำให้รู้สึกเย็นสบายนั่นคือคุณ

เดิมเคยเป็นราชันมังกรมารและเมื่อได้พบกับเทพธิดาเผ่ามังกรเงินผู้ที่จะเปลี่ยนแปลงเค้าตลอดไป จนเกิดเป็นเรื่องราวความรัก ความแค้นมาถึง10ชาติ

จะเป็นอย่างไรเมื่อเซาซางจดจำได้ว่าตนคืออาอินภูติน้ำตัวน้อยเคราะห์ของท่านเทพเกิดใหม่เป็นลูกสาวสกุลเฉิง ความเจ็บปวดของนาง ความตายของนางทุกชาติภพที่นางจดจำได้ นางแค่อยากมีชีวิตเท่านั้นมากไปหรือ?

คนซื่อก็ยังซื่ออยู่ยังวันยังค่ำ

วันแรกเพียงสบตาก็พลันหัวใจโลดแล่น วันสองเพียงพูดคุยก็โดนดึงลงหลุมกู่ไม่กลับ วันสามเพียงหัวเราะก็ค้นพบความสุขที่แสนสั้น

a feeling of loss or grief for something lost.