นิยายติดท็อป

เมื่อความเสียใจมันทำให้เธออยากลอง!!! "เรามาลอง...กันไหมค่ะ" ประโยคบ้าระห่ำที่ฉันพูดกับคนแปลกหน้าในคืนนั้น ไม่นึกว่ามันจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของชีวิต

เขาสลัดเธอทิ้งในวันที่เธอกำลังจะบอกเรื่องลูกและวันนั้นก็เป็นอีกวันที่เธอได้รู้ความจริงที่แสนเจ็บปวด ถ้าวันใดที่เขาหวนกลับมาเธอจะไม่มีวันหวนคืน

จากคุณหนูลูกนายตำรวจใหญ่ตายแล้วทะลุมิติมาเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวบ้านนอกที่ดันมีสามีร่ำรวยก็คิดว่าจะใช้ชีวิตฉ่ำๆ แต่อุปสรรคใหญ่ดันเป็นพ่อสามีที่ชิงชังสะใภ้บ้านนอกแสนจนเสียได้ แต่ใครแคร์เธอมันตัวแม่!!

“เก็บแรงกับเสียงของเธอ..เอาไว้ร้อง..ตอนฉันขึ้นคร่อมเถอะ.. เบลล่า!!” เธอต้องอยู่ที่นี่ในฐานะ…เมียตัวประกัน!!

เกลียดก็คือเกลียด แค่เห็นหน้าก็รังเกียจแล้ว! นี่คือสิ่งที่เขาคิดกับเธอสินะ ไม่เป็นไร หัวใจเธอดวงแค่นี้เอง ค่อยๆ ถอนตัวถอนใจและความรักที่ให้เขากลับมาให้หมด หรือถ้าไม่หมดก็เหลือเพียงแค่...เศษใจ

แค่เศษเสี้ยวหัวใจของเขา...มันยังมากเกินไปสำหรับเธอ “ฉันชอบเพื่อนเธอ ช่วยเป็นแม่สื่อให้หน่อย”

“ของฟรี ไม่ต้องซื้อ ไม่ต้องหา ไม่ต้องเปลี่ยนบ่อย ใช้แล้วรู้สึกปลอดภัย ใครบ้างจะไม่เอา" เขาคิดแบบนี้กับเธอสินะ

ปราณีในวัย 18 ตัดสินใจเดินทางไปกรุงเทพฯลำพังด้วยหวังว่าอริญชย์จะรับผิดชอบลูกในท้อง แต่เธอกลับถูกผลักไสอย่างไร้เยื่อใย 8 ปีต่อมาโชคชะตาก็ได้พัดพาให้ปราณีกลับมาเจอผู้ชายที่เคยพรากอนาคตไปจากเธออีกครั้ง

เมื่อความรักกลายเป็นอดีตจึงไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรในปัจจุบัน แม้แต่สิทธิ์ในความเป็นพ่อของลูก เขาก็ไม่มีวันได้เป็น แต่...มีหรือที่เขาจะยอม

‘สัญญากับน้อยนะ ถ้าพี่เธียรไม่รักน้อยแล้ว ขอให้บอกกันตรงๆ อย่าโกหกหรือปิดบัง แค่บอกมาคำเดียวน้อยจะเป็นฝ่ายไปเอง ไม่อยู่ให้พี่เธียรต้องลำบากใจเลยสักนิด...’

เรื่องคืนนั้นของเธอกับเขาไม่ควรเกิดขึ้น

“จากผู้กุมความลับ สู่คู่นอน ลับๆ ของเขา ” “จะว่าไป ของแปลกๆ อย่างเธอก็น่าสน น่าลองเหมือนกันนะ”

"เบื่อ" คำเดียว ที่เค้าใช้เป็นเหตุผลบอกเลิกเธอในวันนั้น พออยากได้คืน เค้ามีข้ออ้างสารพัดที่จะ "ทวงคืน" ดวงใจทั้งสอง แม้จะเสียทุกอย่างไปก็ตาม

'ลูก' ที่เขาไม่ต้องการนั่งอยู่ตรงหน้า 'ดิฐากร' ไม่แม้แต่สงสัย ทั้งๆ ที่ประวัติการรักษาอยู่ในมือกุมารแพทย์อย่างเขา หรือเขาต้องการทอดทิ้งราวกับตายจากจริงๆ รักในครั้งนั้นไม่เคยหวาน แต่ขมจนต้องหลั่งน้ำตา

เธอเป็น ของตาย ที่เขายกให้เป็นคนโปรด

"ฝันไปเถอะว่าผมจะยอมใช้ชีวิตคู่อยู่กับผู้หญิงคนนี้ไปจนวันตาย ทุกคืนที่ผมนอนกับเธอ ผมยังต้องหลับหูหลับตาคิดเลยว่าธนิฐาเป็นผู้หญิงที่ผมรัก"

เขาช่วยเธอ เธอตอบแทนบุญคุณเขา...แต่จะทำอย่างไรเมื่อใจถลำลึก

เก็บดวงใจ...ไว้ให้เธอ. เพราะบุญคุณจะมีอานุภาพอยู่เหนือคำว่า รัก... แม้จะเจ็บปวดเพียงใด แต่หัวใจก็ไม่อาจฝืนให้ รัก...ได้ เพียงเพราะรัก ที่ถูกกีดกันด้วยฐานันดรที่ต่างกัน ทำให้เอกลัวที่จะพบกับรักครั้ง

“จำไว้นะโช เมียที่ดีต้องเป็นกะหรี่บนเตียงให้ผัว”

มิรันตีก้าวเข้าไปในชีวิตพัทธ์ด้วยฐานะ ‘ผู้หญิงขัดดอก’ พอครบกำหนดเวลาสามปีตามที่ได้ตกลงกันไว้ เธอกลับได้รู้ว่าตัวเอง ‘ท้อง’ พร้อมกับข่าวงานวิวาห์ของพ่อของลูกกับผู้หญิงอีกคน