เรื่องราวของสามพี่น้องต่างมารดาแห่งจวนโหว เสิ่นชิง ลูกชายของอนุที่ถูกรับมาไว้ในจวน และคุณชายฝาแฝดทั้งสองทั้งตั้งตาคอยมองเจ้าน้องน้อยมาตั้งแต่ต้น

ในช่วงเช้าที่สดใสวันหนึ่งมีสาวน้อยคนหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่แต่ในขณะนั้นเองก็ได้มีกระถางดอกไม้ที่ไหนก็ไม่รู้ตกใส่หัวสาวน้อยคนนั้น และเรื่องราวที่วุ่นวายต่างๆ ก็จะเริ่มขึ้นต่อจากนี้ไป

ซินหยานตายจากยุคปัจจุบันเพราะอุบัติเหตุทำให้ย้อนอดีตไปในยุคจีนโบราณ แต่ที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือเธอกลายเป็นนักฆ่า! อีพ่ออีแม่ซ่อยข่อยแหน่ ผู้ชายหล๊อหล่อ

“เร็วๆสิ..ฉันไม่ไหวแล้วนะ!!” เสียงกระเซ่าของชายที่นอนอยู่บนเตียง ทำเอาลูกตาลถึงกับขาสั่นตัวสั่นจนคิดจะหนี เเต่มันก็ไม่ทันแล้วเพราะเสือหิวที่นอนรอขย้ำเธอนั้น คงไม่ปล่อยให้เหยื่ออย่างเธอหนีไปง่ายๆเเน่

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

หนุ่มหล่อที่ทำงานอยู่ร้านปัวโรต์ เป็นที่นิยมไม่น้อยเลย มีหลายคนมาใช้บริการร้านนี้เพียงเพราะอยากเห็นหน้าเขา แต่สาว ๆ ที่มาจองโต๊ะมุมดี ๆ คงไม่รู้หรอก ว่าโอโตเมะจองที่ที่ดีกว่าใครไว้ตั้งนานแล้ว

ไป๋ชิงรักลู่เฉินอย่างที่สุด หากแต่เขากลับแต่งอนุเข้าเรือนไม่เว้นแต่ละวัน ในที่สุดนางก็ทนไม่ไหวขอหย่า แต่เหตุใดหย่าแล้วเขากลับคิดจะแต่งนางใหม่ ใบหน้านางเชิดแล้วกล่าวว่า อุดมการณ์ข้าคือสามีใหม่เท่านั้น!

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

นึกว่าข้ามภพมาต่างภพต่างโลก แต่ที่ไหนได้ทะลุเข้ามาในนิยายเรื่องสองใจที่ตัวเองอ่านก่อนตายที่ไม่ชอบใจในตอนจบสุดท้ายของนิยายเรื่องนั้นพร้อมสาปส่งอีกต่างหาก เพราะเขาเป็น #ทีมพระรอง ที่สุดแสนจะเพอร์เฟค

ผมตายละเกิดใหม่ในเกมล่ะ มันคงจะดีมากถ้าไม่ได้มาเกิดในเกมจีบหนุ่มสุดเพี้ยนที่ไม่ว่าจะตรรกะอะไรก็ตาม ผู้ชายก็จะได้กันเองอย่างเกมบ้าๆนี่ และในฐานะคนที่ชอบผู้หญิงอย่างผม โลกนี้มันนรกดีๆนี่เอง

ตะวัน โอเมก้าน้อยคนนี้มีปัญหาใหญ่อย่างการนอนไม่หลับ เขาคิดว่าตัวเองจะตายไวซะแล้ว แต่เวลานั้น เขาได้พบฟาร์ ชายผู้เปลี่ยนฝันร้ายของเขาให้กลายเป็นดี

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

อย่ามาเรียกร้องให้มากมาย ไม่ใช่เมียจริง ๆ สักหน่อย

กอดคนที่ชอบ จูบคนที่ใช่ แล้วไปต่อให้สุดทางรัก

Fatui คงยิ่งใหญ่คับฟ้ากว่าที่ผมคิด เพราะแม้กระทั่ง ‘เธอผู้นั้น’ ก็ยังส่งยิ้ม และอยู่ข้างเดียวกันกับพวกเขา

"อย่ายุ่งกับคนไข้คนนี้ของกู เข้าใจ๊?" "แปลว่าต่อไปถ้าไม่ใช่คนไข้แล้ว ก็ยุ่งได้?" "มึงอ่านดีๆ หลังคำว่าคนไข้" ‘...คนนี้ของกู’

ในวันหนึ่งหน้าปากซอยระหว่างยืนซื้อไก่ปิ้งมากินก็วูบมาต่างโลกแล้ว

เด็กคนหนึ่งได้เข้าเครื่องอ่านความทรงจำ...และนั้นคือจุดกำเนิดกาเดี้ยน...ส่วนผมนะหรอก็แค่หลุดมาในโลกนี้ด้วยความบังเอิญ