หมดเวลาของคนที่ไม่ถูกเลือกอย่างเธอ เธอจึงเลือกเดินออกมาจากชีวิตเขา พร้อมกับลูกในท้อง

เพราะไม่อยากพลาดซ้ำสอง เธอจึงไม่ย้อนรอยเท้าเดิม แต่สวรรค์คงเห็นว่าชีวิตที่สองของเธอสงบไป จึงส่งเขาเข้ามาปั่นป่วนชีวิตเธอ ใช่สิเธอมันไม่ใช่ลูกรักสรรค์นิ!! ฝูหนิงอันหัวจะปวด วอนต้นเรื่องมานวดให้ทีค่ะ❤️

เธอสู้อุตส่าห์หนีงานแต่งทั้งที กลับต้องมาติดแหงกอยู่ในจวนอ๋องโบราณแห่งนี้ แถมยังต้องสู้รบตบมือกับไทเฮาและยัยดอกบัวเน่าที่คิดจะแย่งสามีคนอื่นอีก

"ฉันไม่ใช่ตัวแทนของใครนายมันคนเห็นแก่ตัว 'เคนโซ่' ไอ้คนสารเลว"

คลอดแล้วหนีทิ้งลูกไว้ให้ผัวเลี้ยง..ตรรกะบ้าบออะไรกัน

“คุณคิดว่า ฉันไม่รู้เหรอ คิดว่าฉันโง่และตาบอด มองไม่เห็นภาพรวมความสัมพันธ์ทุกอย่างของเราอย่างงั้นเหรอเจมส์” "........." "คุณกับผมก็ไม่ต่างกันเท่าไรหรอกอิมิลี่ ..."

เขาก็ดูเหมือนจะมีใจให้ บางครั้งบางคราก็เล่นด้วยด้วยซ้ำ หึงหวงทุกครั้งเวลาเธอเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากคนในครอบครัว พอเธอขอขยับสถานะ ไม่อยากเป็นแล้วน้องสาว ทว่าเขากลับบ่ายเบี่ยงทุกครั้ง บอกแค่ว่ายังไม่

“เพื่อทั้งสองคน เธอยอมตาย” เป็นเศษเสี้ยวความตั้งใจของอากาเนะ ทว่าอาโออิ...

" คุณหมอเป็นพ่อของธีโอใช่มั้ยครับ " เด็กชายตัวน้อยมองหน้าหมออัศวินด้วยประกายตารอคำตอบ ลูกใครว่ะ ? ปล่อยให้มาทักคนอื่นเป็นพ่อหน้าตาเฉยแบบนี้ !! แม่หนูคบผู้ชายหลายคนจนหาพ่อให้ลูกไม่ได้เลยรึยังงัยกัน

เธอเป็นอดีตคู่หมั้นที่กลับมาทวงบัลลังก์ เกลียดกันมากเหรอ หึ! ยิ่งเกลียดยิ่งรัก เธอเนี่ยแหละจะยัดเยียดความรัก จนเขาต้องกลับมารักกันสักวัน

“ออกไปจากชีวิตเราตั้ง 3 - 4 ปี กลับมาอีกทีจะมาทวงสิทธิ์ความเป็นพ่อของลูกได้ยังไง...ฉันไม่ให้สิทธิ์นั้นกับคุณหรอกนะ” /  “ถ้าคุณแน่ใจว่าใจแข็งก็ลองดู”

เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป

ท่ามกลางเหล่าเทพธิดาแห่งชัยชนะและบุคคลสำคัญที่ถูกจารึกนามไว้ในอนุสรณ์ ยังมีวีรสตรีสงครามอีกหลายร้อยพันที่ไร้ชื่อ สร้างขึ้นจากแม่พิมพ์ผืนเดียวกัน ผู้ซึ่งละทิ้งตัวตนและความทรงจำ เพื่อธำรงมนุษยชาติเอาไว้

“คุณคนนั้นมาหาอีกแล้วว สรุปเค้ามาหาแกหรือมาหาผอ.กันแน่”

“เรานี่ดื้อกว่าที่คิดอีกนะเปรมยุดา ที่ดุไปไม่ใช่เพราะโกรธแต่อาเป็นห่วง แล้วยังเรื่องนี้อีกนี่เราคิดไปถึงไหนน่ะ หื้ม?”

ไม่ใช่แนวเกิดใหม่…แต่เป็นการทำงานรอนรกว่าง! ไป๋เหลียงคือหญิงสาวที่เข้าไปอยู่ในร่างของฮุุ่ยเจิน ผู้เป็นคุณนายใหญ่ตระกูลเหว่ย

เทียนหลงไห่สูญเสียทุกสิ่งให้แก่มนุษย์ที่ตนไว้ใจ ยามเป็นอิสระเขาจึงไม่ลังเลที่จะชิงสิ่งนั้นกลับคืนมา แม้ต้องเป็นปรปักษ์แก่โอรสสวรรค์ก็ไม่เกรงกลัว “เมื่อครู่เจ้าด่าเสด็จพ่อว่าโง่รึ” “…กระหม่อมมิกล้า”

ปอม เปา และ รัตน์ ได้ตัดสินใจโต้รุ่งทำโปรเจคจบที่อาคารเรียนวิศวะซึ่งเป็นตึกเรียนประจำของพวกเขา เรื่องราวตำนานของตึกยามวิกาลผ่านหูที่เป็นดั่งเรื่องผีในวงเพื่อน ๆ จะกลายเป็นจริงงั้นหรอ?!

หลานอวิ๋นโม่แค่พูดประชดคุณแม่ของเขาเฉยๆ เขาไม่ได้คิดจะไปช่วยตัวร้าย จริงๆซะหน่อย แต่ทำไมหลังจากลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เขากลายเป็นคุณน้าของตัวร้ายซะแล้ว Σ (° △ ° |||) ︴