เจียงลี่มี่ทะลุมิติมาเป็นตัวประกอบในนิยายที่เธอรู้เรื่องทุกอย่าง ผ่านไปครึ่งเรื่อง นิยายเริ่มไม่ตรงปก เธอต้องยืนเกาหัวแกรกๆ แล้วฉันจะไปต่อยังไงละเนี่ย? ฉันแค่ดารานะยะ ไม่ใช่อัจฉริยะจะได้เก่งไปทุกอย่าง

เมื่อคุณหญิงกัลยาเจ้าหนี้รายใหญ่ของครอบครัวจอมนรี ต้องการหลานไว้สืบสกุล การจดทะเบียนจึงเกิดขึ้น พร้อมทั้งสัญญาฉบับใหม่ แต่ใครจะไปคิดว่าสามีตีทะเบียนของเธอนั้นจะเป็นคุณหมอหนุ่มสุดหล่อที่เธอเคยแอบรัก

เมื่อรักครั้งแรกจบลงที่การเลิกรา ตลอดเวลาที่พลัดพรากจากกันไปไกล ไม่เคยมีวันไหนที่ลืมรักเรา

คำสาปแค้นปักใจกลางหัวใจแกร่ง ตามติดเป็นเงาตามตัวไปทุกภพทุกชาติ เขามีชีวิตอยู่เพื่อรอคอยเธอผู้ถอนคำสาปนี้

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เธอผิดเองที่ปล่อยตัวให้ท้องในขณะที่เขาเฝ้าย้ำเสมอ ดังนั้นเมื่อมีเมล็ดถั่วกำลังเจริญเติบโตขึ้นมาในท้องเมื่อไม่พร้อมก็ไม่ควรจะรักษาดูแลมัน ก่อนจะรู้ความจริงว่าเขาเธอมีไว้แค่สำรอง

สวรรค์เมตตาให้เธอเกิดใหม่กลับมาแก้ไขอดีต ชาติก่อนตกบันไดแท้งลูกและยังถูกเผาทั้งเป็น สายตาอาฆาตแค้นจ้องมองหญิงชั่วชายเลวจากกองเพลิง ครานี้ฉันกลับมาแล้ว! ทุกคนที่ทำกับฉันไว้....เตรียมรับการแก้แค้นได้ ณ

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ฮวาเหม่ยหลิน ดาราสาวเจ้าบทบาทประสบอุบัติเหตุพร้อมกับเพื่อนสนิทจนหลงยุคมาอาศัยอยู่ในร่างของเด็กสาวที่มีชื่อเดียวกันกับเธอที่ถูกกักขังจนหนาวตายอยู่ในห้องเก็บฟืนอย่างเดียวดาย...

ข้าจะไม่รักท่านอีก...นั่นคือคำอธิษฐานก่อนถูกประหารชีวิต เมื่อนางได้โอกาสหวนคืนสิ่งแรกที่นางจะทำคือถอนหมั้น!

“ถ้าคุณแพทยังโสดและไม่ได้คบใครอยู่ก็น่าจะให้เบอร์รักได้ ไม่อ้อมค้อมแล้วกันนะคะ...รักอยากทำความรู้จักคุณค่ะ”

เมื่อทั้งโลกเกิดสงครามจนกลายไปเป็นอีกโลกหนึ่ง ไนท์นักวิทยาศาสตร์ที่ตื่นขึ้นจากการจําศีลเขาจะต้องเผชิญโลกที่เรียกว่าโลกก็ไม่ใช้ดูกันว่าไนท์จะมีชีวิตรอดได้หรือไม่

ในวันที่เธออยากมีตัวตน เขากลับบอกว่าผู้หญิงที่เหมาะสมกำลังจะกลับมา และมองความรักของเธอเป็นความรู้สึกไร้ค่า ... เมื่อวันนี้โลกเหวี่ยงเรามาเจอกันอีกครั้ง เธอจึงต้อง ‘ซุก’ สิ่งมีค่าเอาไว้ ไม่ให้เขารับรู้

วันไนท์สแตนคืนเดียว ผ่านไปเก้าเดือนได้ลูกสาวหนึ่งคนมาอุ้มแบบงงๆ 'ภารนัย' แทบจะยกเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก แม่ของลูกยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย เห็นแก่ที่หล่อนเพิ่งเสียแม่ และมีแววจะต้องลาออกหลังตั้งท้อ

สมรสพระราชทานที่ไม่เต็มใจรับ เขาจึงทิ้งฮูหยินคนใหม่ในคืนเข้าหอแล้วออกเดินทางไปสู่สนามรบ ฮูหยินของท่านโหวคนนั้นราวกับรูปปั้นสลัก สามารถถือตราพยัคฆ์อุดรนำกองทหารบุกช่วยสามีกลางวงล้อมศัตรู

เงินก็ต้องหา วิชาก็ต้องฝึก ลูกก็ต้องเลี้ยง แล้วยังต้องมาคอยหนีผู้(ชาย)…ที่ชอบยัดเยียดตัวเองมาเป็นพ่อของตุ่นน้อยอีก​ เฮ้ออออ...บัวบูชา​ หัวจะปวด

ความตายเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นกลับกลายเป็นสตรีเยือกเย็น ชอบสวดมนต์ทำบุญไปได้อย่างไร

ฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในร่างตัวร้ายที่ไม่มีใครต้องการ พ่อ แม่ พี่ น้อง ต่างให้ความรังเกียจเขาที่สร้างแต่เรื่องไม่เว้นวัน จนทุกคนต่างเลือกที่จะเฉยชากับเขา… แล้วไงอ่ะ คิดว่าเขาต้องการมากนักเหรอ?

'ท่านต้องการจบเรื่องระหว่างเราจริงรึ' มองบุรุษตรงหน้ายังคงมีสีหน้าราบเรียบไร้ความรู้สึก 'ใช่' คำตอบเดียวจากคนเป็นสามีแต่สร้างความเจ็บปวดบาดลึกไปถึงหัวใจ 'ได้ หากนี่คือสิ่งที่ท่านต้องการ' ข้าจะทำให้..

“เช่นนั้น...ข้าขอใช้ชีวิตของข้าชดใช้ทุกอย่างได้หรือไม่? ความเกลียดชัง ความแค้นของพวกท่าน ให้มันจบลงที่ข้าเถอะ” “หากเจ้ามองว่าที่นี่คือขุมนรก เช่นนั้นพวกเราก็จงมอดไหม้ไปด้วยกัน”