อยู่ต่างโลกมันก็ดีอยู่หรอกนะ ได้แต่งมังงะที่อยากแต่งถึงจะไม่รู้ว่ามันจะรุ่งไหม แต่การได้แต่งมังงะนี่แหละคือความสุขของตัวเอง แต่ว่านะ..................พวกคุณมึงจะมาวิ่งไล่ตามกันทำไมเนี่ยยยยยย!!!!!!!!!!

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เพราะรัก นางจึงทำทุกทางให้ได้แต่งงานกับเขา เพราะแค้นใจที่นางบังอาจรวบรัดจนได้แต่งงานกัน เขาจึงทำทุกท่าให้นางหมดเรี่ยวแรงทุกคืน

เงาเป็นตัวตนที่แสนจืดจาง ขณะเดียวกันมันก็เจิดจรัสจนรู้สึกแสบตา เหมือนกับตัวตนของเขา ผู้เป็นดั่งหัวใจหลักของบลูล็อค

"หลงทางหรือ, ลูกมนุษย์" คำถามที่ถูกเอื้อนเอ่ย เบื้องหน้าป้ายหินสลักและสิ่งมีชีวิตที่เธอเคยคิดว่ามีอยู่แค่ในนิทานหลอกเด็ก, ที่แห่งนั้น ใครคนหนึ่ง…ยังคงรอคอยให้ ‘คำสัญญา’ นี้ได้รับการเติมเต็มเสมอ

ตลอดชีวิตก็ไม่เคยคิดเคยฝันว่าตัวเองจะได้มาเกิดใหม่เป็นแฝดของฮารุฮิแบบนี้จากการ์ตูนตาหวานแนวฮาเร็มที่เคยชอบในวัยเด็กสู้ชีวิตจริงแล้วต่อจากนี้ผมควรทำตัวยังไงดีละเนี่ย!

'เธอ' ไม่สนว่าจะมีใครตายหรือโลกใบนี้จะเป็นยังไง...สิ่งที่เธอสนใจคือ 'ปกป้องพวกเขา' เพียงเท่านั้น

หลังงานกีฬายูเอ พวกห้อง 1-A ก็ได้รู้แล้ว ว่าแผนกทั่วไปมีคนอันตรายอยู่ที่นั่นด้วย...แต่ก็แค่ไม่ได้มีคนเดียวที่อันตราย--เรื่องนี้ถามโทโดโรกิได้ เพราะชินโซที่แผนกทั่วไปมีสองคน

เมื่อเธอข้ามมิติมาเป็นตัวเองในชาติก่อนพร้อมกับพรเพียงหนึ่งข้อจากท่านเทพ หากชีวิตในชาติก่อนมันรันทดอดสูและท่านแม่ตัดสินใจหย่าแล้ว จากนี้ข้าก็จะขอดูแลท่านเอง

อี้เฉิน : "เจ้าคิดดีแล้วงั้นหรือ รึเพียงแค่พูดจากล่าวอ้างเพื่อไปให้พ้นจากข้ากันแน่”, ถิงถิง : “ท่านหมายความเช่นไรกันเจ้าคะคุณชายใหญ่”, อี้เฉิน : "ข้ามั่นใจว่าคืนนั้นเป็นเจ้าเข้ามาในห้องนอนของข้าแน่ๆ"

ความตายนำพาฉันมายังโลกใบใหม่ โลกที่เต็มไปด้วยอสูรร้ายและนักล่าอสูร โลกในอนิเมะที่ฉันหลงไหล เป้าหมายในชีวิตนี้มีเพียงอย่างเดียว คือการเปลี่ยนโชคชะตาของเมนของฉัน "กิวทาโร่"

ถ้าหากว่าอาคาบาเนะ คารุมะย้ายมาเรียนม.ปลายที่คาราสึโนะจะวุ่นวายแค่ไหนกันนะ ... "นี่ได้ยินมาว่ายักษ์แดงคาราสึโนะแต่ก่อนไม่ได้ผมสีแดงนะ ผมหมอนั้นถูกย้อมด้วยเลือดของคนที่ตัวเองเอาชนะได้" "น่ากลัวจัง"

ชายหนุ่มคนหนิ่งได้เกิดใหม่ในโลกที่บิดเบี้ยว และได้รู้ว่าตัวเองได้เกิดมาในตัวละครที่ไม่เคยมีมาก่อน เกิดใหม่ในเกมอิโตะเมะที่มีความรักซาดิสของเหล่าแวมไพร์หนุ่ม ได้เผอิญเผลอเข้าไปในเกมแห่งหนามกุหลาบนี้ไป

"ความสัมพันธ์งั้นเหรอ...ยุ่งยากจัง" คำพูดนั้นทำให้ฟุยุมิได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจขณะที่ทิ้งตัวลงพิงนางิที่นั่งอยู่ข้างเธอ... ความรักมันก็เป็นเรื่องยุ่งยากเสมอนั่นล่ะ

คนอย่าง "ดร.กันต์ นิธิธราสกุล" ไม่เคยอินเรื่องความรักอยู่แล้ว พรหมลิขิตอะไร ไร้สาระ! แต่ ... ลูกแมวที่ชอบทำหน้างอแถมยังเอาแต่ขู่เขาฟ่อๆ ตัวนั้น ทำไมมันน่ามันเขี้ยวจังวะ เชี่ยเอ๊ย อยากพากลับบ้าน

ไหนบอกว่าเป็นแค่พระสหาย ทำไมอยู่ ๆ จะให้เป็นสะใภ้หลวงเล่า

กำลังนั่งดูถังซานอยู่ดีๆพอหลับตาก็มาอยู่ที่ไหนเนี่ย!!

ราวกับเวลาถูกหยุดไว้ ภาพของเขาที่เคลื่อนไหวยังคงติดตรึงตราอยู่ในใจของเธอ "งดงาม..." ทั้งๆที่มีผู้คนกว่ายี่สิบสองคนในสนาม แต่มาซามิก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรเธอถึงมองเพียงแค่เขา 'จิงิริ เฮียวมะ'

หากได้ขอพรหนึ่งข้อ ผมก็อยากจะมีความสุขสักครั้งในชีวิตนี้