เมื่อคนรักความสงบ ดันได้ทะลุมิติไปในร่างนางร้ายสุดอับโชค ที่แม่ตาย พ่อไม่เหลียวแล ซ้ำยังหักหลังท่านแม่ปล่อยให้ฮูหยินกับบุตรสาวคนใหม่ตามรังแกนางอีก เช่นนั้นนางจะหาสามีดี ๆ มาโค่นท่านพ่อลงเอง!

เขาและเธอกลับมาเจอกันอีกครั้งหลังจากแยกย้ายกันไปเติบโต ผ่านไป 16 ปี ‘เขา กลายเป็นพ่อม่ายลูกแฝด และเป็นเจ้านายเธอ’ ‘เธอ กลายเป็นหญิงสาวม่ายขันหมาก และเป็นลูกน้องเขา’

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

หนานมี่ผีร้ายดวงตากลวงโบ๋ดำมืด ซัดความคั่งแค้นบนถนนคนตาย เขาคำรามโหยหวนพุ่งชนวิญญาณมากมายแตกกระเจิง เขาสร้างปัญหา กรีดร้องน้ำตาเป็นสายเลือด ใช้ออร่ารอบตัวสีขาวพร่างทำลายได้แม้แต่ระบบเพื่อกลับสู่อดีต

เธอหมั้นกับเขาเพราะต้องการเงินมารักษาน้องสาว เขาแต่งงานกับเธอเพราะอยากเปิดเผยการมีตัวตนของน้องสาว ความตั้งใจแรกเริ่มยิ่งใหญ่จนลืมใส่ใจความรู้สึกของตัวเองที่ถลำลึก รู้ตัวอีกทีก็ยากถอยหลังกลับแล้ว

เขาไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปเจอกับความอันตรายที่โลกใต้พิภพอีก แต่ดูท่ายังไงก็ต้องกลับไปอีกครั้ง ก็กลิ่นเงินมันหอมยั่วน้ำลายเหลือเกินนี่นา

“เวรกรรมอะไรของฉันกันนะถึงต้องมาเจอผู้ชายอย่างนาย” “ใครกันแน่ที่ต้องพูดประโยคนี้ ผมอยู่ของผมดีๆ จู่ๆ ก็ต้องมามีภาระมาเพิ่มเวรกรรมของใครกันแน่”

“หอมบ่ได้มักอ้าย เรื่องมื้อคืนเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ หอมแค่บ่อยากอยู่คนเดียว เลยยอมให้อ้ายเฮ็ดแบบนั้น”

เมื่อนางร้ายไม่ยอมตายตามบทเดือดร้อนนางต้องมาทำหน้าที่ต่อต้องมาอยู่กับสวามีผีดิบที่จ้องอยากสูบเลือดเช่นนี้ไม่ไหวแน่ เอาล่ะ! นับจากนี้กลยุทธ์ใดที่จะหนีออกห่างจากสวามีผีดิบผู้นี้ได้นางต้องขุดมาใช้ให้หมด!

เสวี่ยจวินถูกกล่าวหาว่าเป็นหมัน นางถูกถอนหมั้น ก่อนบิดาจะส่งให้ขุนนางกักขฬะเพื่อแลกกับตำแหน่งขุนนาง นางถูกย่ำยีจนแหลกสลาย ได้เกิดใหม่ครานี้นางจะไม่ปล่อยให้พวกมันเสวยสุขอีกต่อไป!

สิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตข้า คือการเว้นชีวิตท่านในวันนั้น ครานี้ข้าจักแก้ไข ขอสะบั้นศีรษะท่านด้วยตนเอง!

นางไม่ได้รักชายผู้นี้ นายพรานร่างหมี หน้าตาอัปลักษณ์น่ากลัว แต่สถานการณ์พาไป นางจึงตกกระไดพลอยโจน จำใจต้องมาเป็นภรรยาเขา

“...เจ็บแค่นี้ถึงกับลุกไม่ขึ้นเชียว? อย่าลืมสิ ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านเมืองศิวิไลซ์ รอบตัวคุณจะได้มีแต่ผู้ชายหน้าโง่คอยล้อมหน้าล้อมหลัง แต่ที่นี่คือป่า ผมมีให้แค่ เสือ สิงห์ กระทิง และก็แรด!” “ผู้กอง!!”

หลีหนิงหนิงได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่กำลังแปลก่อนจะได้รู้ว่าเธอได้รับบทตัวประกอบที่คู่กับพระรองตัวร้าย......แต่ที่พระรองผู้นี้ร้ายก็เป็นเพราะแม่นางเอกดอกบัวขาว หลีหนิงหนิงจึงต้องช่วยพระรองผู้น่าสงสาร

เมื่อบ้านบิดาไม่ใยดี รั่วหลิงก็ขอพามารดาออกจากตระกูล ซ้ำยังแทบไม่มีสมบัติใดติดตัว นอกจากไห 2 ใบที่ภายในมีข้าวประหลาดที่เปลี่ยนเป็นสีชาด และอะไรสักอย่างที่มันดูคล้าย...เอ่อ...เชื้อรา...ละมั้ง

นักฆ่าสาวทะลุมิติไปอยู่ในร่างฮองเฮาที่ฮ่องเต้เกลียดชัง แต่ใครจะสนใจ เจ้าก้อนแป้งนุ่มนิ่มต่างหากคือเป้าหมาย ทว่าเจ้าของร่างเดิมดันเคยทำร้ายลูก นางจึงต้องคิดหาวิธีทำให้พระโอรสกลับมาอยู่ด้วยกันที่ตำหนัก

“เมื่อหนังสือไร้ชื่อเปิดประตูสู่มิติใหม่ เมย์ต้องเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่เธอไม่เคยคาดคิด เพื่อกอบกู้ทั้งสองโลกจากเงามืดที่คืบคลานเข้ามา!”

อาเมน! ผมล่ะอยากโทษตัวเองเสียให้เข็ด ด้วยความเดินไม่ดูตาม้าตาเรือของตัวเองเข้าไปในสนามแข่งรถเถื่อนกลางดึกเพราะเพื่อนสนิทตัวดีไม่ยอมกลับบ้านเลยต้องลากสังขารมาตามผลสุดท้ายมีรถจากไหนไม่รู้พุ่งเข้ามาชนตาย

รักเราเป็นเรื่องบังเอิญหรือใครบางคนตั้งใจ

ใครจะไปคิดกันล่ะว่าดอกไม้พวกนี้จะนำพาเธอทะลุมิติมาอยู่ในโลกจีนโบราณ นางไม่รู้จักผู้ใด นางต้องใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง นางต้องดิ้นรนเพื่อให้อยู่รอด นางจะไม่ยอมตายเป็นอันขาด สตรีอย่างนางขอสู้ตาย