ค้นหา

‘จบบริบูรณ์’ ของนางร้าย… คือเห็น ‘นางเอกตาย’ โดยสวัสดิภาพ!

เพราะกำไลทองวงนั้นที่นำพาให้หญิงสาวย้อนอดีตมาสมัยปลายอโยธยาก่อนเสียกรุงเพียง 8 ปี เมื่อบ้านเมืองตกอยู่ในภาวะสงคราม เธอก็ยินดีที่จะเปิดเผยความลับเพื่อเปลี่ยนประวัติศาสตร์ อโยธยาจะต้องไม่เสียกรุงแน่!

ข้าเป็นลูกสาวของท่านขุนศึกผู้เกรียงไกร แต่ท่านพ่อข้าต้องโทษจนตัวตาย ส่วนครอบครัวข้าถูกเนรเทศออกจากพระนคร...ถูกผู้คนหมางเมินและลืมเลือน คุณงามความดีของท่านพ่อข้าไม่ถูกกล่าวถึงอีก...หากแต่คำมั่นสัญญาทำให้ข้ามาพบกับท่าน และร่วมหาความจริงไปพร้อมกัน!!

"ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต หรือชีวิตเจ้าซื้อขายได้ด้วยเงินทองเหมือนกับหญิงในโรงชำเราบุรุษ" "เหตุใดไม่ฆ่าข้าแต่แรก" "...อันที่จริง ข้าก็อยากจะมีบุตรธิดาบ้างสักคน หากเจ้าทำให้ได้ ข้าจักคืนอิสระแก่เจ้า"

“เป็นเอามากนะเนี่ย” ศิวัทบริภาษตัวเองพลางยกมือขึ้นกุมหน้าอกข้างซ้าย ยามเห็นเขาเป็นทุกข์ หัวใจมันบีบรัดทรมานไปด้วยถึงเพียงนี้ จักเรียกว่าอันใดได้หากไม่ใช่ตกหลุมรักหัวปักหัวปำ “โอ๊ยจะบ้าตาย ทำไงดีวะ”

แมวดำวัยสี่ขวบsay: แม่ผมเก็บตัวอะไรมาครับเนี่ย!

“รังเกียจเดียดฉันกูปานฉะนี้ กูก็เป็นลูกพระยานาหมื่น-” “เจ้าหาได้เป็นลูกพระยา หรือขุนน้ำขุนนางที่ใด เจ้าเป็นเพียงกาฝาก กาฝากที่ไร้ประโยชน์ ทั้งยังสร้างความเดือนร้อนไปทั่ว!”

แค่เกิดมาพร้อมดวงกินผัว ทำให้ปานวาดถูกถอนหมั้นถึงสองครั้ง แต่ถึงกระนั้นหล่อนก็หาได้ยี่หระกับดวงชะตาไร้คู่ของตัวเอง ซ้ำยังยิ้มระรื่นยินดีที่โดนถอนหมั้นเอาเสียอีก คนจะไปก็ช่าง แต่สินสอดทองหมั้นไม่คืน!

ขุนทับเทพฤทธิ์ ชีวิตมิเคยขาดอิสตรี แต่ก็มิเคยคิดมีเมียชิดเชย วันคืนผันผ่านมีเพียงดาบที่เขาจักเอาเข้านอนเคียงกาย แต่ไยเพียงสบตานางบ่าวผู้นั้น กลับใจสั่นไหวรุนแรงมิสมชาตินักรบ

ใครจะคิดเล่าว่าอาบน้ำเสร็จเปิดประตูห้องน้ำออกมาแล้วจะย้อนมากรุงเก่า หนำซ้ำชื่อที่ไม่พึงประสงค์ยังติดตัวทนใช้ไปตลอดการดำเนินชีวิต "กรุณาเรียกอิฉันว่าริชชี่"

ทางออกหนึ่งเดียวของคนถืออวิชชาต้องห้ามอย่างเขาคือขังรักนี้ไว้เพียงในใจ มิอาจให้ภรรยาตัวน้อยรู้ได้ว่ากำลังฆ่ากันให้ตาย เพราะรักเจ้า...ใจจะขาด

เมื่อความผูกพันบางอย่างทำให้สายน้ำนำพาผู้จัดการสาวอย่าง 'ข้าว' หญิงที่หนีการผูกมัดทุกประการต้องมาใช้ชีวิตย้อนยุคย้อนสมัย การปรับตัวครั้งใหญ่ของเธอกำลังจะเกิดขึ้น ณ บัดนี้... [พลิกฟ้าชะตาลิขิตฉบับไทย]

หญิงสาวดวงซวยหลงเข้าไปในในสมัย ร.ศ.๑๓๑ จับพลัดจับผลูไปเป็นเมียของขุนวิชิต หนุ่มหล่อนิสัยเสีย

"มินึกเสียใจที่มีท่านคอยห่วงใย"

"ถ้าความเป็นเอกราชของสยามสิ้นสุดลงไปเมื่อใด ชีวิตของฉันก็คงสิ้นสุดลงไปเมื่อนั้น" สยามินทร์ ร.ศ.112

ขวัญจิราด่าพระเอกนิยายเอาไว้เยอะ แต่ดั้นตายแล้วมาเกิดใหม่ในร่างเมียพระเอกที่ตัวเองด่าซะงั้น !

ไม่รู้้โลกมันเกิดวิปริตผิดเพี้ยนอะไรขึ้นมา จู่ๆ ก็มีผู้ชายท่าทางประหลาด แต่งตัวด้วยชุดทหารโบราณ ปรากฏตัวอยู่ในห้องของฉัน แถมเนื้อตัวยังเต็มไปด้วยเลือดอีกด้วย! "ผะ...ผี ผีหลอก!!!"

“งามเอยกัลยาเจ้างามนัก งามวงพักตร์งามวาจาชวนพิศสมัย งามจิตงามกายติดตรึงใจ งามนั้นไซร้ดุจยี่โถมลายชีวา”

หนึ่งหัวใจกับเขาทั้งสองเธอควรทำอย่างไรเพื่อใจตัวเองเป็นสุขอดีตหรือปัจจุบัน