ค้นหา

จิณณ์ ไม่คิดว่าเธอต้องมาเป็นครูสอนลีลาศให้กับ พายัพ วิลเคน ผู้ชายที่ชอบแซวให้เธอได้อายเป็นประจำสมัยเป็นนักศึกษา แต่ตอนนี้เขาคือสถาปนิกหนุ่มชื่อดัง ที่จริง ๆ แล้วไม่พิสมัยการเต้นรำแม้แต่น้อย

บางครั้งความบังเอิญก็ทำให้เราได้เจอใครบางคน แต่ใครคนนั้นที่ว่าคือสตรีมเมอร์คนโปรดที่ฟังเสียงเขาอยู่เกือบทุกวันน่ะเหรอ มันจะเป็นไปได้ยังไง! เรื่องราวหวานฉ่ำ ชวนอบอุ่นหัวใจได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว !!

หลงรัก...ทั้งที่รู้ว่าอันตราย! เมื่อนักเลงกระหายเลือดใจสั่นกับนักศึกษาหนุ่ม หลุมรักต้องห้ามครั้งนี้จะเอาชนะโลกมาเฟีย หรือถูกเผาผลาญด้วยไฟแค้นกันแน่?

สัมผัสของเขาทำใจสั่นไหวอีกระลอกไม่ได้นะอย่าไปตกหลุมพรางมันทั้งเจ้าชู้แพรวพราวรอบข้างก็เต็มไปด้วยผู้หญิงใครได้มันเป็นแฟนต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่าแน่ๆวิถีคนเจ้าชู้มันมีเป็นร้อยเล่มเกวียนอย่างเธอตามไม่ทันหรอก

“เดิมพันไว้ใช่ไหม? ได้! ฉันจะให้แพ้จนแทบคลานกลับไปเลย!”

เป็นนักศึกษาแต่ "พลาดท้อง" ก็จัดการชีวิตยากแล้ว แต่ยิ่งมีพ่อของลูกเป็นถึงซูเปอร์สตาร์ชื่อดังด้วยล่ะ...?

"ถ้าดาวต้องเสียตัว...ดาวต้องได้เป็นเมีย"

"เธอชอบเขา แต่พี่เขาเลือกผม ในเมื่ออยากหาเรื่องกันนัก ถึงคนนี้จะไม่ได้รู้สึกรักชอบแต่แรก แต่ทำไมผมต้องแพ้ให้กับเธอด้วยล่ะ"

'เสี่ยจิน' แอบรักเพื่อนสนิทตัวเองมาเกือบ 10 ปี ถึงเวลาแล้วที่เขาต้องทลายกำแพงเพื่อนที่มีให้สิ้นซาก จะเป็น "เพื่อน" หรือ "แฟน" ไม่ว่าเหรียญจะออกมาด้านไหน เขาต้องได้เป็น "แฟน" เท่านั้น

"ชอบพิสูจน์นักใช่ไหม? งั้นคืนนี้มาลองดูกันว่า... ลืมได้จริง หรือแค่โกหกตัวเอง”

“ไม่เอาคุณไหม ยิ่งไม่คุ้น ก่อนหน้าก็บอกแล้วว่ามันทางการไป…” นายก็ไม่คุ้น คุณก็ทางการ ตกลงจะเอาไงแน่!! ได้!! “งั้นมึง!” “อู้ย!!”

เธอคือฤดูใบไม้ผลิที่แสนสดใส...เขาคือแดดอบอุ่นที่คอยเฝ้ามองเธอเสมอ เมื่อสายลมแห่งโชคชะตา พัดพาพวกเขาให้มาพบกัน ความรักที่หวานละมุน...จึงค่อยๆ เบ่งบานในหัวใจ

"ผมก็แค่น้องสถาปัตย์ที่หลงเข้ามาในแกลเลอรีของพี่นิเทศ..." แต่ใครจะคิดว่า 'เฟรม' ที่ผมยืนอยู่ตอนนั้น จะกลายเป็นเฟรมเดียวกับที่เขาเลือกจะมอง...ซ้ำ ๆ

“ถ้าพี่เป็นหมัน…ฉันจะรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับพี่เอง” ปากพาซวยแท้ๆ เพราะแบบนี้ไอ้แฝดนรก ‘ลีออน’ ถึงตามรังควานไม่เลิก!

"เป็นไงล่ะ...เกือบจะได้ผัวสมใจแล้วนี่ นี่ถ้าเห็นว่าเต็มใจนะจะไม่ออกมาขัดเลยสาบานได้" "ที่เห็นขัดขืนฉันก็แค่สร้างบรรยากาศ คราวหลังอย่าได้เข้ามาสอด...ไสหัวไปซะ" นี่แค่บทสนทนาปกติ

ธีรดาเสียชีวิตจากภาวะแทรกซ้อนหลังคลอดลูกชาย ทำให้รมิดา สาวปี 1 คณะศิลปศาสตร์ ต้องรับหน้าที่เป็นแม่บุญธรรมของหลานชาย ที่ชื่อว่าอชิ

หนี้ชีวิตพันผูกเธอไว้กับเขา...แต่สำหรับเขาเธอคือกาฝาก ที่อยากจะสลัดทิ้ง "ฉันไม่มีวันรักผู้หญิงอย่างเธอ! ยัยปลาปักเป้า!"

ก้อนเนื้อที่มีชีวิตถือกำเนิดในครรภ์น้อย ๆ ทว่า เขากลับปฏิเสธอย่างไม่ไยดีเพราะคิดว่านั่นเป็นคำลวง กาลเวลาผ่านไป..เด็กทารกที่มีสีตาเดียวกันกลับปรากฏตรงหน้าเขา!

เขาชอบเธอตั้งแต่แรก... แต่ไม่เคยชอบสาวใดมาก่อน เข้าหาไม่เป็น เลยใช้วิธีบังคับให้เธอมาอยู่ใกล้ ๆ "ฉันให้เวลาเธอ 10 นาที มาให้ถึงห้องฉัน ไม่งั้นคลิปเธอปลิว"

เขาเป็นตัวอันตรายที่ควรอยู่ให้ไกล.. แต่ทำไมยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ