ค้นหา

'อ้ายสมิง' ผู้นั้นนะฤาเป็นลูกผู้ดีมีเชื้อเจ้า เจ้าที่ไหนจักมานอนกลางดินกินข้าวข้างถนน แลไว้หนวดเคราผมเพ้ารุงรังอย่างนั้น เพ้อเจ้อเสียจริง

สิบทิวาคือบุตรชายตัวปลอมแห่งราชตระกูล "ราชสิงห์ทอง" เขาคือท่านชายผู้ไม่รู้อะไรเลย จนวันหนึ่ง ชีวิตที่แสนสงบสุขก็พันพังทลายเมื่อท่านชายตัวจริงกลับมายังรังทองที่ตนเองอยู่อาศัย

เพราะเธอเข้าไปยุ่งวุ่นวายเรื่องของพระองค์ใช่ไหม กาลเวลาถึงบิดเบี้ยวดึงเธอให้มาสบพักตร์ที่ตรึงใจไม่หายของหม่อมเจ้าหญิงพระองค์นั้น หม่อมเจ้าหญิงอวัศยา นรากุล บุคคลที่เคยอยู่เมื่อเกือบร้อยปีก่อน

“โอ๊ย ทรงเข้าพระทัยผิดแล้วเพคะ หม่อมฉันบอกตั้งแต่เมื่อไหร่ ว่าอยากได้โอรสท่านหญิงมาเป็นผัว เอ๊ย สามี ที่บากหน้ามาวันนี้ เพราะหม่อมหลวงในท้องเท่านั้น!”

"ทะ...ท่านชาย ไม่เหมาะมั้งเพคะ" "แน่ะ เรียกผมว่าท่านชายอีกแล้ว งั้นผมจะแทนตัวเองว่าชายบ้างก็แล้วกัน โอเคไหมคะพี่แก้ม" "แต่ว่า..." "ไม่แต่ค่ะพี่แก้ม ตามใจชายนะคะ" อย่ามาป้ายยากันตามใจชอบนะคะท่านชาย!

'หวงก้าง' ...แต่ทำได้เพียงเอา 'น้องชาย' มาอ้างและพยายามตัดใจที่รู้ตัวอีกทีก็ยากเย็นเต็มที เข้าตำรา 'น้ำตาลใกล้มด' แล้วล่ะซี เห็นทีจะได้ปั่นป่วนไปทั้งวังและหทัยกันอีกแล้ว ไม่น่าริเป็นพ่อสื่อ...!

“กละ ... กลิ่นจันทน์จะนอนนิ่งๆ” “เช่นนั้นก็นอนเถิด ฉันจะกล่อมเธอเอง” ... “ฉันสัญญาว่าจะนอนนิ่งๆ” “จะอ้าปากรอของหวานจากเธอ ไม่ต่างจากลูกนกรออาหารจากแม่นกเทียว” กลิ่นจันทน์ vs หม่อมเจ้าทัตเทพ

คุณหญิงวณากำลังเดินทางกลับไทยเพื่อพิชิตใจท่านชายเธียร แต่เธอดันถูกรถชนวิญญาณกำลังจะออกจากร่าง ขอพรจากเทพให้มีชีวิตอยู่ต่อแต่มีข้อแม้ พิชิตภารกิจสร้างความดีได้ เธอถึงรอด ภารกิจรักและชีวิตเข้ามาพร้อมกัน

ปมปัญหาในครอบครัวทำให้เขาเป็นคนแข็งกร้าว ใจดำทมิฬในสายตาทุกคน ไม่เว้นแม่แต่เธอก็ตกเป็นเหยื่ออารมณ์ผู้ชายที่ไม่รู้จักคำว่ารักด้วยอีกคน ทว่าใครจะรู้ว่านับตั้งแต่ได้รู้จักเธอแล้ว เทพบุตรไร้หัวใจคนนี้กลับ

วันที่หม่อมฉันได้รับหยาดพิรุณวงนั้นมา ทรงรู้ไหมหม่อมฉันดีใจแค่ไหน แล้วทรงรู้ไหมว่าหม่อมฉันต้องเจ็บปวดใจแค่ไหนที่ต้องคืนกลับไป พระองค์ไม่เคยปรารถนาให้หยาดพิรุณเป็นของหมั้น ไม่เคยเลย

"ฉันจะทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ฝัน..."

หลังประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ครองขวัญพบว่าตนกลายเป็นหม่อมคลุมถุงชนของหม่อมเจ้าเพชรหิรัญ...ตัวละครในนิยายของเพื่อนสนิทเธอ แต่ท่านชายเพชรจะเป็นมิตรหรือไม่...หรือเขาจะเป็นเหตุแห่งโชคชะตาอันน่าอนาถของเธอ

“จดหมายทั้งหมดนี้เป็นคุณปู่เขียนให้คุณย่า และรอคุณย่าถึง ๙๒ ปี …ท่านบอกให้ฉันนำมาคืนให้เจ้าของ”

ความลับไม่มีในโลก ในโลกไม่มีความลับ มีเพียง ‘คนตาย’ เท่านั้น ที่จะรักษาความลับไว้ได้

คุณกูลไม่ต้องเป็นเจ้าชาย เพราะในอนาคตหญิงก็จะไม่ใช่เจ้าหญิงเหมือนกัน

เธอลืมตาตื่น ท่ามกลางผู้คนรายล้อม นิ้วเรียวสัมผัสดวงหน้าที่สะท้อนในกระจก แต่เหตุไฉน ถึงขานเรียกเธอ หม่อมเจ้าหญิงรชนิชล

เดินๆอยู่ดีๆ อ้าว! ที่นี่ที่ไหนน่ะ

มือบางกำเสื้อของอีกฝ่ายแน่น รสจูบรัญจวนทำให้ความคิดของเธอล่องลอยไม่เป็นตัวของตัวเอง มือเล็กเลื่อนไปขยุ้มเส้นผมหนานุ่มตามจังหวะการรุกรานของเขา ดื่มด่ำกับจูบลึกซึ้งอ่อนหวานที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิต..

เมื่อความรักไม่อาจก่อเกิดด้วยหนึ่งก็ชาติบ้านเมือง อีกหนึ่งก็เป็นนางที่หมายปอง "เจ้าจักหื้ออ้ายยะจะได ในเมื่อเจ้าเป็นลูกหลานของมัน" "ถ้าท่านปล่อยวางได้สักนิดเรื่องมันจะไม่ปลานปลายขนาดนี้สิงค์คำ"

การได้เจอคู่แห่งโชคชะตาเป็นสิ่งที่ท่านชายฟ้าไม่เคยคาดคิดแล้วการที่ได้เจอคู่โชคชะตาที่เป็น 'อัลฟ่า' เป็นสิ่งที่ท่านชายฟ้าไม่เคยคาดคิดเสียยิ่งกว่า