ค้นหานิยาย: จากลา | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 2

“รู้ดีนะเรา เป็นหมอหรือไง” /// “ไม่ได้เป็นหมอ แต่เป็นคนที่อยู่กับพี่”

ภวัตหมอหนุ่มอนาคตไกล แต่ชีวิตถึงจุดเปลี่ยน เมื่ออุบัติเหตุ ทำให้ชีวิตดับสูญ สูญเสียคนรัก ถึงแม้จะรักมากเท่าไร แต่จำใจจากลา " ฉันรักคุณนะ" ไพลินผู้พบรักแท้ และรักเดียว ถึงแม้เป็นได้เงาที่ภวัตไม่เคยมอง

ความรักที่ถูกผลักไส ถ้อยคำที่บาดลึกจิตใจ สร้างรอยแผลอันยิ่งใหญ่ให้หัวใจดวงน้อย “ขอน้องหลินเรียกคุณชัชว่าพ่อได้ไหมคะ” “แต่ว่าน้องหลินเรียกได้เฉพาะเวลาที่อยู่กับแม่นะคะ”

เราเคยแอบชอบครูแบบไม่คาดหวังและไม่ได้หวังอะไร เอาครูเป็นกำลังใจเวลาทำงานหรือสอบ แต่ตอนนี้ครูได้ย้ายไปสอนที่อื่น....ทำให้เราเสียกำลังใจอีกอย่างหนึ่งไปมาก......

ถ้าคนที่รักคุณจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ คุณจะรู้สึกอย่างไร...แล้วถ้าวันหนึ่ง...คุณที่คุณรักนั้นกลับมา คุณจะรู้สึกอย่างไร...

เธอมองหน้าเขา น้ำตาเธอก็ไหลออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว ความรู้สึกเก่าๆ ทำไมมันต้องกลับมาเล่นงานเธออีกแล้วด้วยก็ไม่รู้ “ฉันเคยบอกนายไปแล้วใช่ไหม ให้ตัดใจจากฉันสะ ทำไมนายถึงไม่ทำมันล่ะ”

ความรักที่จากกันโดยที่ไม่มีคำร่ำลา ของคนที่รักสุดหัวใจ แต่ต้องใช้ชีวิตอยู่ต่อเพราะคำสัญญาที่ให้กันไว้ เขาจึงต้องอยู่ต่อโดยหัวใจที่มีแต่ความเศร้าเเละความทรมานที่ไม่สามารถลืมคนที่จากไปได้

รักที่แสนหวาน กับโรคซึมเศร้าที่เข้ามา

เพราะทางของเราสองคนมันไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้เขาเป็นดาวส่วนเธอเป็นเพียงแผ่นฟ้าเมื่อถึงเวลาดาวก็จะค่อยๆจางหายไปจากฟ้ากว้าง แผ่นฟ้าผืนน้อยนี้อาจจะทำได้เพียงเป็นที่อาศัยให้ดาวแต่ไม่ใช่ที่ที่ดาวจะฝากรัก

“ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งนะชิโระ ขอบคุณ.. ที่รักฉัน.. และ.. ซาโยนาระ”

การที่อยู่ๆคนสองคน จะบังเอิญมาเจอกัน จนกลายเป็นความรัก ฟังดูเหมือนนิยายน้ำเน่า แต่ทุกอย่างจะง่ายขนาดนั้นหรอ...

ในวันฮาโลวีนจะกลายเป็นวันที่คนได้กลับมาหาคนเป็น

พี่ชื่อภูผา...เรียนแพทย์ปีสุดท้าย แล้วน้องล่ะครับ...ชื่ออะไร

เธอเกิดมาในครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ขาดความรักความอบอุ่น ทำให้อยากเธอฝันอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์และเหมือนทุกสิ่งถูกสร้างมาให้เขาเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่เธอขาด แต่โชคชะตากลับกำหนดให้เขาและเธอจบด้วยการจากลา แต่เขาได้มอบของขวัญที่พิเศษที่สุดในชีวิตให้กลับเธอ

อยู่แห่งไหนในโลกล้วนโศกเศร้า น้ำตาเจ้ารินไหลใจห่วงหา

กำลังจะไปหาแล้วนะ...

รักเอยอย่าร้าวรอน ฉันวิงวอนทั้งน้ำตา เมื่อรักผ่านเข้ามา ใยฤาต้องผ่านไป อยู่น่ะ..อยู่กับฉันตรงนี้ อย่าจากหนีหรือหลบหายไปไหน โปรดเถิดอย่าจากไป ฉันรั้งรักไว้ด้วยน้ำตา

ผมไม่ได้อยากร้าย ผมแค่รักเขา "ฮึก อี้ป๋อคุณเคยรักผมบ้างไหม?"

“ถ้าไม่อยากเลี้ยงลูกคนเดียวก็ไปเอาไอ้มารหัวขนนั้นออกซะ” หัวใจของตะวันฉายเต้นอย่างรุนแรงเจ็บไปทั่วหน้าอกด้านซ้ายเมื่อพูดสิ่งที่ขัดกับหัวใจ