ค้นหานิยาย: ปัญหาครอบครัว | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 3

จู่ๆ มาอยู่ในร่างตัวร้ายในละครได้อย่างไร จะเป็น 'เกณิกา' หรือ 'สายวสันต์' สุดท้ายเธอก็ต้องเรียนรู้...ที่จะรัก

ทั้งถูกตราหน้าว่าเป็นเนิร์ดและตัวประหลาด เนมก็ไม่ได้แคร์และเลือกทำตัวเนียนไปกับสังคม แต่แล้วความสงบสุขนั้นก็ถูกทำลายเมื่อเขาต้องเจอกับหนุ่มเจ้าปัญหาที่จะทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไป แต่จะมากแค่ไหนกันนะ?

ครอบครัวเฮงซวย คิดว่าผมอยากเกิดมาในครอบครัวนี้รึไง!!!

ทั้งโลกใบนี้ ไม่ว่าใครก็แทนเธอไม่ได้เลยแม้เพียงเสี้ยววินาที

ใบหยก เด็กสาวผู้มีกลิ่นอายแห่งความหม่นหมองตลอดเวลา หารู้ไม่ความสันโดษที่คอยปิดกั้นตัวเธอกับสังคมภายนอกนั้น เธอกำลังปกป้อง ปราง เพื่อนสาวคนสำคัญของเธอที่ต้องลืมเลือนทุกอย่างเมื่อเริ่มต้นเดือนใหม่

รวบรวมเรื่องราวชีวิตของมนุษย​์ในสังคมสีดำ​ อันสะท้อน​แก่นแท้ของจิตใจและตะกระเน่าเฟะ

สรุปแล้วคืนนั้นฉันตกเป็นของใคร!?

คุณเคยได้ยินเนื้อเพลงพวกนี้ไหม ? คุณเคยท้อกับชีวิตทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในวัยที่พวกผู้ใหญ่พร่ำบอกว่าคุณยังอยู่ในสวนเอเดนไหม ? คุณเคยคิดอยากเดินขึ้นไปบนตึกสูง แล้วปลดปล่อยตัวคุณเองบนโลกแห่งความตายนั่นไหม ?

เพราะความรักมีอยู่จริง หัวใจจึงโบยบินกลับมา

เคยมั้ย รู้สึกต่างจากคนอื่น ไม่เข้าพวก บางเรื่องก็ได้แต่สงสัยว่ามีแค่เราคนเดียวรึเปล่าที่ทำ ที่เป็น ที่ต้องเผชิญ ไม่ได้จะให้ข้อคิดไรหรอก แต่แค่จะถามหาเพื่อนเฉยๆ

ตั้งแต่นายพูดกับฉัน มันเป็นครั้งแรกที่มีคนเข้าใจฉันขนาดนี้ ความรู้สึกดีๆแบบนี้มันอบอุ่น มันขาดไม่ได้ มันคือความรักรึเปล่านะ

เมื่ออีกคนต้องการอิสระแต่อีกคนต้องการความใกล้ชิด เมื่ออีกคนแคร์สายตาของคนอื่นมากไปกับอีกคนที่สนใจเพียงความสุขของพวกเขาเท่านั้น ความรักแบบนี้จะไปได้ไกลสักแค่ไหนกันนะ

เรื่องราวความรักของ "ฝน" เด็กสาววัย ม ปลาย ที่แอบชอบ "ป้อง" เด็กหนุ่มวัยเดียวกัน ซึ่งเธอต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจ ไม่ว่าจะใกล้ชิดกันอย่างไรก็ตาม

ปัญหาคือสิ่งที่หนีไม่พ้น และมันก็ดันโถมเข้ามาหาฉันซะกระหน่ำจนจะล้มทั้งยืน ยังดีที่มีเขาเข้ามาเป็นร่มกำบังสายฝนที่สาดลงมา

"เด็กน้อยเปรียบดังผ้าขาว กระดาษเปล่าจึงถูกขีดเขียน" - เมื่ออุ้งมือน้อย ๆ ไม่สามารถแบกรับมันได้อีกต่อไป

จู่ๆ ครอบครัวเล็กๆ ที่แสนอบอุ่นกลับถูกภัยร้ายที่มืดดำบางอย่างครอบงำ พ่อแม่ ผู้แสนใจดีและอ่อนโยนเปลี่ยนไปเป็นคนละคนราวกับโดนผีเข้า ถ้าคุณเป็นปัตพล คุณจะทำอย่างไร?

"เเค่มีชีวิตอยู่ก็ดีเเล้วไม่ใช่เหรอ" เขาหันมาพูดกับผมด้วยใบหน้าเปรื้อนยิ้มเช่นทุกครั้ง "ต่อให้ชีวิตนี่ไม่ใช่ของของเราน่ะเหรอ? " ส่วนผมก็สำรอกความมืดมนกลับไปเหมือนเดิม

ฆาตกรรมสยองขวัญ ทำให้เธอกับเขาต้องมาพัวพันกันเพื่อตามหาฆาตกรปริศนาที่ทำลายชีวิตผู้อิ่นอย่างเลือดเย็น

สังคมหน้ากาก

"เอาซิ สมน้ำหน้าฉัน! สมเพชฉันสิ!" "มีสติหน่อย ฉันไม่เคยเกลียดนาย! ไม่ได้อยากเห็นนายเป็นแบบนี้นะเพชร ...ฉันรักนายต่างหากล่ะ" "รัก? ยังไง?"