ค้นหานิยาย: พระเอกโบ้ | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 3

*คำเตือน นิยายของไรท์ถูกแต่งขึ้นเพื่อสนองนี๊ดตัวเอง พระเอกของไรท์เป็นสายSm จะเป็นนางเอกของไรท์ต้องถึกทน ใครรับไม่ได้แนะนำให้กดออก เพราะความรุนแรงอาจทำให้ใจสั่นได้ ???? ​

ครั้งหนึ่ง หล่อนถูกประณามว่าเป็นผู้หญิงใจแตก ลูกของหล่อนถูกตราหน้าว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ ต้องอดทนต่อคำคนและสายตาหมิ่นแคลนหยามหยัน แต่ในวันที่หล่อนเริ่มจะเข้มแข็ง เขากลับปรากฏตัวพร้อมยื่นข้อเสนอที่ทำให้หญิ

“เมื่อไหร่เหรอคะ หมดรักกันตั้งแต่เมื่อไหร่” “พี่ไม่เคยรักเธอเลยต่างหาก”

เพราะสถานะของเราถูกขีดเส้นเอาไว้แล้วอย่างชัดเจน "อย่าข้ามเส้น" เพราะความเมาทำให้เขาได้ล่วงเกินหญิงสาวคนหนึ่งในคืนแต่งงานของเพื่อนสนิท ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว เขาออกตัวรับผิดชอบเพราะต้องการเอาตัวรอดจา

'คณิน' ยอมทิ้งอนาคตทุกอย่างตั้งแต่อายุ 18 ปี เพื่อมาแต่งงานกับ 'มาวิน' เพื่ออยู่บ้านเลี้ยงลูกและทำงานบ้าน จนกระทั่งคณินจับได้ว่าสามีของตัวเองมีคนอื่นคณินจึงตัดสินใจขออย่าและพาลูกหนีทันที

เธอพลาดตั้งท้องกับเขาตั้งแต่ยังเรียนมหาวิทยาลัย... เขาวางเธอในฐานะเพื่อนและแม่ของลูก ทว่าเธอกลับคิดไกลเกินกว่านั้น แต่ทำอย่างไรยิ่งใกล้ยิ่งถูกมองข้าม ต้องทำอย่างไรจึงจะได้ครอบครองหัวใจพ่อของลูก

‘สัญญากับน้อยนะ ถ้าพี่เธียรไม่รักน้อยแล้ว ขอให้บอกกันตรงๆ อย่าโกหกหรือปิดบัง แค่บอกมาคำเดียวน้อยจะเป็นฝ่ายไปเอง ไม่อยู่ให้พี่เธียรต้องลำบากใจเลยสักนิด...’

ฉันไม่ควรตกหลุมรักเขา ผู้ชายแบบที่จะทำให้ฉันต้องทรมาน เพราะการแย่งชิงที่ฉันโคตรจะเกลียดเลย

หลัง ส่งพระ-นางเข้าสู่ประตูวิวาห์ มันก็คงเป็นตอนจบที่สวยงาม และให้ หลันฮวา คนนี้ได้มีชีวิตสงบสุข แต่เหมือนคนบนฟ้าจะชิงชังนางมาก ถึงได้ส่ง ตัวร้าย อย่าง ฉีเซ่อ มาสร้างความวุ่นวายให้นางปวดหัวอีก!!

“ไอ้คนปากหมา อย่าเข้ามานะ” “ที่ครอบครัวเธออยู่สุขสบายอย่างทุกวันนี้ก็ไม่ใช่เพราะไอ้คนปากหมาคนนี้หรือไง!”

คุณหนูใหญ่เเห่งจวนราชครูนางจดจำไม่ได้ว่าตนเองเสียความบริสุทธิ์ให้กับบุรุษผู้ใดอีกทั้งยังทำให้ตระกูลอับอายเสียชื่อเสียงจนนางต้องถูกขับออกจากตระกูล เเต่ความจริงอีกเรื่องที่นางรู้คือนางกำลังตั้งครรภ์!

“คุณปู่สั่งให้ฉันแต่งงานกับเธอ ท่านสั่งให้ฉันดูแลและปกป้องเธอ แต่ไม่มีคำสั่งข้อไหนที่บอกว่าฉันต้องรักเธอ”

แพรพราวอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เพราะสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเธอนั้นมันหนักหน่วงยิ่งนัก เป็นข้อหาร้ายแรงที่เธอถูกปรักปรำ แต่ก็ยากเกินที่จะพิสูจน์ นายหัวก็เชื่อแต่แม่ตัวเอง เธอไปพร้อมของมีค่า

ชิดใกล้เพียงร่างกาย หัวใจนับวันยิ่งไกลห่าง ยิ่งฝืนทน ยิ่งฉุดรั้ง สายตาที่มองกันยิ่งมากด้วยความเกลียดชัง “ที่ผ่านมาคุณพายุเคยรักพายบ้างไหมคะ” “ไม่เคย”

อย่าคิดว่าเป็นคนที่หม่อมแม่ฝากเข้ามาแล้วจะสบายหรือหยิบนั่นจับนี่นิดหน่อยก็ได้พักยาว ที่นี่คือไร่ผลไม้มิใช่วัง ฉันไม่โอ๋เธอเหมือนหม่อมแม่กับพี่ ๆ อีกสามคนหรอกนะ อยู่กับฉันก็มีแต่ต้องตากแดดตัวดำเท่านั้น

เธอบอกว่าอยากได้ผัวรวยแต่ลืมคิดไปรึเปล่าว่าผู้ชายรวยๆ เขาก็ต้องเลือกผู้หญิงดีๆ ทั้งนั้น ไม่ใช่แรดไปทั่วเหมือนเธอ

พวกท่านก็เห็นแก่ตัวกันทุกคนเหตุใดข้าจะทำบ้างไม่ได้ ถ้าหากเขามีโอกาสอีกครั้งเขาจะไม่มีวันทำร้ายคน ๆ นี้และจะปกป้องไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

คิดว่าหลังจากเลิกกันไปแล้วจะได้ดีกว่านี้ซะอีก ที่แท้ก็มีได้แค่ผัวขี้ยาแบบมันเองเหรอ

หากว่าไม่รัก คนที่ไปคงเป็นฉัน หากว่าไม่ใส่ใจกัน คนคนนั้นคงเป็นคุณ

เธอต้องการบริษัทของพ่อเธอคืน แต่เจ้าหนี้สุดโหดเหมือนจะไม่ยอม เพราะสิ่งที่เขาต้องการคือ 'เธอ' ไม่ใช่ 'เงิน'