ค้นหานิยาย: ไร้รัก | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 2

หย่าเพื่อแลกกับหัวใจ เธอคงหมดทางเลือกจะรั้งเขาไว้แล้วจริงๆ และวิวาห์ที่ร้างเจ้าบ่าว อยู่ไปก็คงไร้ประโยชน์

เมื่อคนรักของเขาต้องจากไปเพราะผู้หญิงใจร้าย เขาเลยต้องร้ายกว่าเพื่อสั่งสอนให้เธอคนนั้นได้รู้จักกับคำว่าเจ็บ เเต่เมื่อยิ่งเเก้เเค้นมากเท่าไหร่ ทำไมตัวเขากลับรู้สึกเจ็บกว่าเธอคนนั้นก็ไม่รู้...

คนหนึ่งรักปานจะกลืนกิน.. แต่อีกคนกับไร้ซิ่งความรู้สึก..

อาภรณ์สีขาวราวกับช่วงไว้ทุกข์อันไร้ที่สิ้นสุด สองนัยน์ตาหงส์ไร้แววสะท้อนเพียงความเยาะหยัน ริมฝีปากสีชาดเหยียดยิ้มเพียงมุมอย่างไร้ใจ สำหรับนางความรักหาใช่สาระสำคัญในชีวิต ความแค้นคือเหตุผลที่ยังหายใจ

เธอคือคนที่คนเถื่อนไม่คาดคิดว่าจะได้มาเป็นเมีย ส่วนเธอก็เช่นกัน ไม่เคยคิดว่าจะต้องตกมาอยู่ในมือคนเถื่อน แล้วเธอจะต้องทำอย่างไรกันในการแต่งงานครั้งนี้

สวรรค์ลิขิตให้นางและเขาต่างไร้บุพเพ หากเมื่อรักมั่นแล้ว ไยต้องสนใจเรืองอื่น แม้ได้ร่วมหอเพียงคืนเดียว นางก็จะวิวาห์กับเขาให้ได้

รักหรอ อาจใช่ถ้าหากว่าเค้ายังคงเป็นคนเดิมเเหมือนแต่ก่อยอยู่ แต่ว่ามันดันเป็นเค้าตอนนี้เนี่ยสิ

...เธอก็แค่ผู้หญิงที่ถือทะเบียน เพื่อรอวันหย่า...

คีตะหรือคี ผู้ชายที่นิรินหลงรักจนหมดหัวใจเเต่กับกันนั้นคีตะอยากขับไล่นิรินเเละลูกออกไปจากชีวิตของเขาเเละเขาจะได้เริ่มต้นชีวิตกับคนรักของเขา

ข้าเป็นเพียงชายที่ไม่มีชื่อไม่มีแซ่ ไม่มีพ่อแม่ ญาติ สหาย ....ดวงใจของข้ามิอาจไร้รักจากเจ้าได้ ต่อให้ข้าต้องตาย ข้าก็ยินดี....ฟ่านอิงอิง

ในการออกชุมชนครั้งสุดท้ายก่อนจบหลักสูตรพยาบาล เธอเลือกไปที่กันดารเพื่อช่วยรักษาชาวบ้านที่เข้าถึงการรักษาพยาบาลน้อยแล้ว เธอเลือกเพื่อมาเซอไพรส์แฟนหนุ่มยศร้อยโทของเธอ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมเธอถึงได้มา

有缘千里来相会，无缘对面不相逢。 หากมีวาสนาต่อกัน ห่างกันพันลี้ยังพบกัน แม้นไร้ซึ่งวาสนา ใกล้แค่ตรงข้ามไม่เจอกัน

แม้จะไร้รักแต่ข้าภักดี ความจริงข้อนี้ขอให้ท่านมองเห็นมัน

ฟื้นฝอยหาตะเข็บ​ ก็คือข้านี้แหละ ข้าเกิดมาพร้อมกับพลังวิเศษ จึงทำให้ข้าต้องตกต่ำถูกเหยียดหยาม​ พอโตขึ้นข้าก็ถูกทิ้งไปอยู่กับเหล่าหมาป่า พอโตเป็นสาวข้าออกไปเที่ยวโลก​ และก่อเรื่องไปทั่ว จนถูกจับกุม

ปรายพี่ขอโทษ เมื่อ ต้องสูนเสีย ห่างไกลจากคนรักที่ตัวเองเป็นต้นเหตุ ทำให้ปราย สาวน้อยสวยใสต้อง มีสติเลือนลอยหวาดกลัว เพราะถูกกระทำย่ำยี่จากเดนมนุย์ สาเหตุมาจากเขาเพียงคนเดียว

ข้าเป็นพระชายาของท่าน เป็นได้ขึ้นชื่อว่าเมียของท่านที่ร่วมกราบไหว้ฟ้าดิน เฝ้าทำดีด้วยทุกอย่าง ทำทุกวิถีทาง แล้วเหตุใดท่านจึงมิคิดแบ่งเศษเสี้ยวความรักมาให้ข้าบ้างเล่า

“ฮองเฮา” เป็น‘ตำแหน่ง’อันทรงเกียรติ์ ที่สตรีทุกนางล้วนหมายปองและพยายามทำทุกทางเพื่อให้ได้มันมา แต่กลับหาใช่ตำแหน่งอันเป็นที่รักยิ่งไม่ เพราะมิเช่นนั้นแล้ว จะมีตำแหน่ง‘สนมคนโปรด’ผุดขึ้นมาได้อย่างไร?

เธอผู้ที่โดนมองว่าเลวร้ายกลับละทิ้งทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้เขาหันมามองแม้จะแลกด้วย1ชีวิตและ1ดวงวิญญาณ

“ หม่อมฉันมิเชื่อในพรหมลิขิตเพคะ” นวลนางตอบกลับไปโดยมิได้ใส่ใจมากนัก ชายตรงหน้านิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนมากระซิบข้างหูนางเบา “งั้นเจ้าตั้งใจมาเจอข้างั้นสิ”

ชีวิตที่ไร้รัก