ค้นหานิยาย: กาฝาก | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

เขา และใครหลาย ๆ คนมองว่าเธอเป็นตัวกาฝาก

“รังเกียจเดียดฉันกูปานฉะนี้ กูก็เป็นลูกพระยานาหมื่น-” “เจ้าหาได้เป็นลูกพระยา หรือขุนน้ำขุนนางที่ใด เจ้าเป็นเพียงกาฝาก กาฝากที่ไร้ประโยชน์ ทั้งยังสร้างความเดือนร้อนไปทั่ว!”

เพราะบิดาติดหนี้เขา เธอจึงต้องมาขัดดอก

“แม่เมยขา”เสียงเล็กๆทำให้คนที่เพิ่งเดินผ่านไปหันมามอง หญิงสาวรีบคว้าร่างของลูกน้อยอุ้มเดินออกไปทันที ทว่ากลับช้ากว่าคนตัวโตที่ก้าวมาประชิดด้วยความเร็วที่เธอไม่ทันคาดหมาย “เด็กนี่ใคร”

“ออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ ก่อนจะมีใครรู้ว่าเธอท้องกับฉัน”

“รักท้องค่ะ หนูท้อง” เธอบอกเขาชัดถ้อยชัดคำ บัดซบ! มือใหญ่ปัดอากาศด้วยความหงุดหงิดขึ้นมาทันที ริ้วรอยบนหน้าย่นขึ้นพร้อมกัดสันกรามแกร่งปูดโปนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดว่าเขากำลังโกรธไม่พอใจ

แม่อุ้มบุญผู้ไร้ค่า ไม่ควรหลงรักพ่อของเด็กน้อย และลูกที่ต้องอุ้มท้อง เพราะสุดท้ายแล้วปลายทางคือการจากลาที่เจ็บปวด ขอโทษด้วยนะยี่หวา แม่ไม่ได้อยากทิ้งหนูไป แต่พ่อเขาใจร้ายมากจริงๆ

เขามีชีวิตที่สุขสบายเหมือนดั่งเช่นคุณชาย แต่สุดท้ายเขาก็เป็นได้เพียงแค่ 'กาฝาก'

แต่งงานกับเด็กในบ้านงั้นหรือ? นี่แม่คิดจะเล่นตลกอะไรกับเขากันแน่?

ตราบใดที่มหาสมุทรยังไม่ไร้คลื่น ท้องฟ้ายังเป็นสีคราม ตราบนั้นฉันก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยนแปลง

เธอถูกเก็บมาเลี้ยงด้วยความสงสาร ก่อนที่ยิ่งโตเธอจะยิ่งสวยจนทําให้คนที่เก็บเธอมาเลี้ยงอย่างเขาจะไม่มีทางยอมให้เธอคลาดสายตาเเละตกเป็นของใครเด็ดขาด เธอจะต้องเป็นนกน้อยในกรงทองของเขาเเด่เพียงผู้เดียวเท่านั้น!

ทารกน้อยไร้ที่มากลายเป็นคุณหนูเล็กตระกูลใหญ่ นางเลือกแต่งงานทดแทนคุณให้ชายที่หลงรักมาตั้งแต่เด็ก แม้นไร้รักแต่มีวาสนาด้ายแดง ทั้งที่รู้ดีว่าหัวใจของเขาเป็นของสตรีอื่น นางยังคงโง่งมงายในรักนี้อยู่ดี

“ฉันคงทำได้แค่ให้เงินเธอออกไปหาที่อยู่ใหม่ ส่วนเด็กในท้อง ในเมื่ออยากปล่อยให้มาเกิด เธอก็หาเลี้ยงเองแล้วกัน”

โหยหาความรัก....รักคนที่เหมือนสิ่งต้องห้าม