ค้นหานิยาย: พันปี | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

นางเอกนิยายเรื่องอื่น ยามถูกส่งตัวข้ามภพ ล้วนได้เป็นองค์หญิงบ้าง ธิดาขุนนางบ้าง สาวใช้บ้าง แต่นางกลับต้องกลายเป็นนก! ส่วนคนที่ช่วยชีวิตนางเขาเป็นท่านแม่ทัพก็จริง แต่เขากลับโปรดปรานน้ำแกงนกตุ๋นที่สุด!

เพื่อความสุขของท่านข้ายอมทำทุกอย่าง เพื่อรอยยิ้มของท่านข้ายอมแลกทุกสิ่ง เพราะท่านคือความสุขของข้า

เรื่องย่อน่ะเหรอ.. พระเอกถูกเพื่อนท้าให้มาขอเบอร์นายเอกแล้วสุดท้ายก็ชอบเขาจริงๆ ไง อือ..พล้อตโคตรบ้งเลย บ้งจริงๆ เตือนแล้วนะ! #คริษฐ์พันปี

นายพันปีคนนั้นอ่ะ เขาเป็นของผม...

"อารักเวนดี้มาก กฎข้อนี้คงรู้ดีใช่มั้ย?"

'โจวห่าวหราน' ต้องการแก้แค้นอาจารย์ที่ฆ่าเขาตายระหว่างเผชิญเคราะห์ เขาที่เกิดใหม่ในร่างเยี่ยนเยว่ซิน จึงตามราวี 'หลินซิงเปา' อาจารย์ของเขา แต่มาเห็นสภาพแบบนี้แล้ว "ช่วยเขาก่อนแก้แค้นทีหลังแล้วกัน"

โลกมีการเปลี่ยนเเปลงครั้งใหญ่ มนุษย์ทุกคนต้องย้ายถิ่นฐานของตนเพื่อความอยู่รอด เเต่เส้นทางไม่ได้ง่ายขนาดนั้น มีสิ่งต่างๆที่เราคาดไม่ถึงรอเราอยู่...

ศิษย์ไม่ปรารถนาจะเป็นเซียน หวังเพียงคู่เคียงนางตราบจนแก่เฒ่าไปด้วยกัน

หยดน้ำตาต้นเหมยพันปี แม้นคนตายฟื้นคืนชีพ ถึงคนเป็นอยู่ชั่วนิรันดร์ อดีตโอตาคุนอนป่วยเป็นผักเน่า วาดฝันไว้ว่าตายไปแล้วอยากจะไปเกิดเป็นองชงองค์ชายอยู่ยุคจีนโบราณอะไรแบบนี้ แต่ความเป็นจริงช่างโหดร้าย!

เธอตื่นจึ้นมาอีกทีก็ถูกมนุษย์หมาป่าหนุ่มรูปงาม 2 คนจับมาเพื่อหวังสืบพันธุ์ ดวงดวงตาสีดำสนิทดวงนี้ที่ไม่เหมือนใครเเละไม่มีใครเหมือน

เขารอค่อยหญิงคนรัก เพื่อหวังว่าชาตินี่เราสองคนจะสามารถครองรักกันได้

ผู้นึงสูงส่งเหนือเมฆ อีกผู้นั้นเคียงบ่าปกป้อง เพลานับพันมิได้ทำให้ตนลืมเลือน สัญญารักที่ให้ไว้ได้เวลาทวงคืน

ผู้ใดใคร่อ่านนิยายตลกเบาสมองคลายเครียดอย่าเผลอเปิดอ่านอารัมภบท ใคร่อ่านแนวปวดตด เอ้ย ปวดตับอย่าเผลอเปิดอ่านเนื้อเรื่อง ข้าเตือนแล้วนะ!! สถานะ:ภพที่3 ซาลาเปาเจ้าขา ขอข้าลิ้มลองได้หรือไม่-End

เมื่อดาวหางทุกๆพันปีได้เริ่มเดินทางอีกครั้ง ดวงเนตรแห่งสัจธรรมอยู่กับผู้ใดกันแน่.. "เสียงเพรียกแห่งดวงดารา?" เสียงอันแผ่วเบาเฉกเช่นกับพลังอันอ่อนแรงของหญิงสาว

ตัวข้านั้นอยู่มานานนับพันปี จนตัวข้ามิอาจจดจำได้ มันช่างยาวนานยิ่งนัก ตัวข้าพบเจอผู้คนมากมายหลากยุคหลายสมัย หากแต่ยุคสมัยนี้ ยุคสมัยที่ตัวข้ามิใช่เพียงผู้เฝ้ามอง ตัวข้าคือผู้กุมชะตากรรมของเหล่ามนุษย์

นายแค่ไม่ชอบคนที่ชอบนาย...ไม่เป็นไรหรอกเพราะฉันกำลังลืมนายให้ได้

นายไม่รักฉันก็ไม่เป็นไร เพราะยังไงต่อให้ฉันคาดหวังเอาไว้มากมาย ฉันก็ต้องเจ็บปวดที่ต้องลืมมัน