เมื่อซูเย่หลิงได้กลับมาเมืองหลวงอีกครั้ง และได้พบเจอกับบุรุษผู้เป็นรักครั้งแรกของตน นางจึงไม่รอช้าที่จะพาตัวเองไปอยู่ในสายตาของเขา เกิดหนึ่งครั้ง ตายหนึ่งครั้ง!…นางขอครอบครองบุรุษผู้นี้ก็แล้วกัน!!
ตายอนาถแบบไม่ทันตั้งตัวก็ว่าแย่แล้ว แต่การเวียนว่ายตายเกิดในนิยายเรื่องเดิม ซ้ำยังเป็นบทบาทเดิมถึงสองชาติมันช่างเลวร้ายยิ่งกว่า เหตุใดนางถึงได้ซวยซ้ำซาก นางเอกก็ไม่ได้เป็น เป็นได้แค่นางร้ายที่ต้องถูกพระรองฆ่าตายตอนจบ โชคดีที่สวรรค์ยังมีเมตตา เพราะการจะมีชีวิตรอดในนิยายเรื่องนี้มันช่างยากเย็น นางจึงได้รับโอกาสให้เกิดใหม่ได้ถึงสามครั้ง แต่โชคร้ายที่นางทำภารกิจล่มไม่เป็นท่า ถูกฆ่าตายเพราะความรักอันโง่งมมาแล้วถึงสองหน! ดังนั้นโอกาสเกิดใหม่ครั้งสุดท้ายนี้ 'ลั่วเฟยอิ่ง' จึงไม่ขอเดินเข้าสู่เส้นทางแห่งความตายเช่นเดิมอีก จะความรักลึกซึ้งอะไรก็ช่าง นางขอลาขาดชั่วชีวิต แต่ดูท่าหนทางหลีกหนีความตายจะไม่ง่ายดายเลยสักนิด เพราะแทนที่พระรองอย่าง 'หยางเหลียงฉวน' จะยอมให้ความร่วมมือ แล้วหันไปสนใจนางเอกของเรื่องตามที่ควรเป็น เขากลับเป็นฝ่ายขัดขวางทุกหนทาง แล้วจ้องจะลากนางขึ้นเตียงไม่หยุดแทน
ตอนที่ความตายมาเยือน ช่วงเวลาเดียวที่ฉู่ฟางหรงอยากย้อนกลับไปแก้ไขมากที่สุด คือตอนที่นางได้พบพานกับสวี่จางหย่งเป็นครั้งแรก หากนางสามารถแก้ไขช่วงเวลานั้นได้ นางขอไม่พบพานกับเขา ไม่มอบหัวใจให้เขา ชีวิตจะได้ไม่ต้องเดินมุ่งหน้าไปสู่จุดจบอนาถเช่นเดิมอีก ทว่าสวรรค์ช่างไร้เมตตายิ่งนัก ทั้งที่อุตส่าห์ส่งนางย้อนเวลากลับมาสู่อดีต เหตุใดถึงยังลิขิตให้นางมิอาจหลีกหนีจากคนไร้หัวใจผู้นั้นพ้น!
สามปี... คือระยะเวลาที่ฉางเยี่ยนซีสูญเสียไปในฐานะชายาบรรณาการของอ๋องทมิฬอย่าง 'โจวเวินหรง' นางยังจดจำทุกค่ำคืนที่ถูกเขาเคี่ยวกรำผ่านบทเริงรักอันเร้าร้อน ยังจดจำกลิ่นหอมเยียบเย็นจากร่างกายแข็งแรงที่พัวพันแนบแน่นของเขา ยังจำได้ดีว่าเฝ้ารอคอยความรักจากคนผู้นี้ ราวกับคนโง่งมเพียงใด หลังเลือกจบชีวิตเพื่อหลีกหนีชะตากรรมเลวร้ายในชาตินั้น คิดไม่ถึงว่าสวรรค์ยังมีเมตตา ส่งนางย้อนกลับมาในช่วงเวลาสิบวันก่อนพิธีเสกสมรสจะเกิดขึ้น ...ชาตินี้ไม่ว่าอย่างไร นางก็ไม่ขอแต่งกับคนอำมหิตเช่นเขาอีก!
ในห้วงแห่งภวังค์ เสียงเจื้อยแจ้วแว่ว...เพรียกหา เพลงพรายจากแดนไกลส่งกังวานจนพบกัน
หลี่เว่ยเว่ย บุตรสาวของอดีตแม่ทัพหลี่ เมื่อนางได้ก้าวผ่านความตายมาแล้วครั้งหนึ่ง นางจึงได้รู้ว่า แท้ที่จริงแล้วตนเองเป็นเพียงนางร้ายในนิยายเรื่องหนึ่งก็เท่านั้น เป็นนางร้าย...ที่มีชะตาชีวิตที่น่าเศร้ารออยู่ไม่ไกลนับจากนี้ ไม่ว่านี่จะเป็นชีวิตจริง หรือว่าเป็นเพียงส่วนหนึ่งในนิยายก็ตามที จะอย่างไรนางก็ไม่ขอยอมรับในชะตาที่โหดร้ายเหล่านั้นเป็นอันขาด ดูเอาเถิดนักเขียนเอ๋ย นิยายของเจ้าเรื่องนี้ นางร้ายเช่นข้า ขอลาออก!
ในโลกที่มีดันเจี้ยนผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด 'อลัน ฟีเดอรัล' ที่เป็นนักโบราณคดีดันเจี้ยนเลยมีงานล้นมืออย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่เขากำลังนั่งทำงานอย่างขยันขันแข็งอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ข้าวปลาไม่ได้กินมาหลายวันจนท้องไส้เริ่มประท้วงต่อต้าน สายตาก็เหลือบไปเห็นลูกไก่ไร้ขนอยู่ตัวหนึ่งนอนอ่อนแรงอยู่ไม่ไกลจากเขานัก ปีกข้างหนึ่งของมันหักจนกระดูกโผล่ขึ้นมาด้านนอก อลันพิจารณาสิ่งมีชีวิตตรงหน้าอีกครั้งอย่างถี่ถ้วนว่าจะทำอะไรกับมันดีผนวกเข้ากับท้องที่ร้องขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาเกือบจะตัดสินใจ 'กิน' มันไปซะแล้วหากไม่ได้ยินเสียงร้องปี๊บเหมือนถูกรถทับเข้าเสียก่อน
เหมยอิงอิงหญิงสาวผู้มีความทรงจำ2ภพชาติ เปิดร้านขายตู้โตวชุดชั้นในสุดแซ่บ ดันไปต้องตาต้องใจไทเฮาและองค์หญิงสุดที่รักจึงถูกเรียกตัวเข้าวัง เผอิญคุณชายที่ครั้นเคยเจอดันเป็นฮ่องเต้หนุ่มผู้หล่อเหลาอีก!
นักล่าค่าหัวมือหนึ่งทะลุมิติมาตื่นในร่างหญิงไร้พลังในโลกเซียน เพราะมีสามีและลูกชายเคียงข้าง นางทำฟาร์ม เลี้ยงอสูรมายา ผจญภัยหาทรัพยากรล้ำค่า ทว่าความลับแห่งชะตากรรมจะนำนางไปสู่ความจริงอันน่าประหลาดใจ
เธอรักเขาด้วยความจริงจัง แต่เขากลับมอบความเกลียดชังให้กับเธอ รวมทั้งย่ำยีทั้งกายและใจของเธออย่างแสนสาหัส เขาทำเธอเจ็บ เขาก็ต้องเจ็บยิ่งกว่า เธอจะทำให้เขารักเธอ และรอคอยวันที่เขาเจ็บอย่างที่เธอเคยเจ็บ
ในโลกที่มีดันเจี้ยนผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด 'อลัน ฟีเดอรัล' ที่เป็นนักโบราณคดีดันเจี้ยนเลยมีงานล้นมืออย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่เขากำลังนั่งทำงานอย่างขยันขันแข็งอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ข้าวปลาไม่ได้กินมาหลายวันจนท้องไส้เริ่มประท้วงต่อต้าน สายตาก็เหลือบไปเห็นลูกไก่ไร้ขนอยู่ตัวหนึ่งนอนอ่อนแรงอยู่ไม่ไกลจากเขานัก ปีกข้างหนึ่งของมันหักจนกระดูกโผล่ขึ้นมาด้านนอก อลันพิจารณาสิ่งมีชีวิตตรงหน้าอีกครั้งอย่างถี่ถ้วนว่าจะทำอะไรกับมันดีผนวกเข้ากับท้องที่ร้องขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาเกือบจะตัดสินใจ 'กิน' มันไปซะแล้วหากไม่ได้ยินเสียงร้องปี๊บเหมือนถูกรถทับเข้าเสียก่อน
หลันหนิงอันเป็นอาสากู้ภัยตายด้วยโรคระบาด ก่อนตายได้อ่านนิยายเรื่องหนึ่ง เนื้อหาน้ำเน่ายิ่ง ตรรกะตัวละครสุดแสนจะรับไม่ได้ ตัวเขาสาปแช่งพระเอกโง่เง่ากับนางเอกเจ้าน้ำตาแทบทุกเวลาหลังมื้ออาหาร แล้วเป็นไงล่ะทีนี้ ตอนนี้ดันกลายเป็นตัวประกอบในนิยายเรื่องนั้นไปเสียแล้ว ไม่วายโดนจิ้งจอกเจ้าสำราญผู้นั้นทำตัวเกาะแกะวุ่นวาย จากกู้ภัยธรรมดากลายร่างเป็นหมอเถื่อนประจำจวนเสนาบดีกรมอาญาไปในบัดดล [ตงหลิวหยาง x หลันลู่เสียน]
เขาเป็นทายาทคนสำคัญของจตุรเทพ ตระกูลทั้งสี่ที่มีบทบาทสำคัญในการปกครองดินแดน เธอเป็นเพียงสตรีชาวบ้านที่อาศัยอยู่ ณ เมืองชายแดนห่างไกล ต่อให้โชคชะตาจะเช่นตลกให้พวกเขาได้เจอกัน แต่สุดท้ายก็มิอาจนำพาให้ได้เคียงคู่ "ไม่ชอบข้าใช่ฤาไม่ ได้ ข้าจักหาใหม่ตามที่น้องสาวบอก ผู้ชายเมืองหลวงมิเห็นจักมีกระไรดี สำอางก็เท่านั้น" "พูดจามิงาม กิริยาก็มิงาม" **นิยายชุดนี้เป็นภาคต่อของนิยายชุด "ณ สุวรรณภูมิ" นะคะ แต่ถ้าไม่อ่านมาก่อนก็อ่านเข้าใจค่ะ
ผู้คนในจวนฉิงหลานต่างรู้ดีว่า 'หย่งหลางอ๋อง เว่ยชิงอวี่' เป็นบุรุษอำมหิตถึงขั้นเคยบั่นคอพระชายาเองกับมือ อดีตนางเอกดวงตกที่ดันทะลุมิติมาอยู่ในร่างพระชายาคนที่สี่ จึงต้องทำทุกทางเพื่อเอาชีวิตรอดจากหายนะที่รอคอยอยู่ แล้วในเมื่อชะตาชีวิตพลิกผันเช่นนี้ นางจะยังมีทางรอดไหนได้อีก นอกจากทำทุกทางเพื่อกลายเป็นที่โปรดปรานของเขา แต่ดูเอาเถอะ นอกจากเขาจะไม่ชายตามองนางสักที ยังขู่จะสับนางเป็นชิ้นๆ ไม่เว้นวัน เหตุใดสวรรค์ช่างมีเมตตากับนางเสียเหลือเกิน
นักเขียนสาวยุคสองพันตื่นขึ้นในร่างคุณหนูตัวประกอบผู้อาภัพ ซ้ำยังบ้าใบ้อ่อนแอในนิยายที่อ่าน เดิมคุณหนูผู้นี้ต้องตายตั้งแต่ต้นเรื่อง ไฉนจึงมีระบบผุดขึ้นมาให้เธอทำภารกิจหนีตายจากพระรองตัวร้ายด้วยเล่า!
เมื่อคุณหมอสุดหล่อต้องวางเข็มฉีดยา มากำราบคนดื้อ รักษาคนรั้น เพราะดันตกหลุมรักสาวน้อยพันธุ์แสบ
คีอาร์ เด็กเนิร์ดหน้าห้องถูกดึงดวงวิญญาณเข้ามาสวมร่างของบุตรชายราชาปีศาจในเกม BL พร้อมกับระบบสุ่มพร ที่ผมเองก็ไม่มั่นใจเท่าไรนักว่ามันสุ่มพรหรือพอร์นมาให้กันแน่
หากกล่าวถึง ‘เว่ยซิ่วอิง’ ทุกคนย่อมรู้จักในนามของหญิงสาวอัปลักษณ์แห่งหอคณิกาฮุ่ยเจิน บ้างก็ว่านางนั้นสติไม่เต็มชอบเอาดอกไม้แดงมาทัดหูทาหน้าขาวผ่องแล้วปกปิดภายใต้หน้ากากตัวตลกห้อยลิ้นอีกชั้นหนึ่ง แต่คนส่วนน้อยเท่านั้นที่จะได้ล่วงรู้ความลับหนึ่ง... แท้จริงแล้วแม่นางน้อยอัปลักษณ์ผู้นั้นคือ คนขายข่าวอันดับหนึ่งแห่งต้าเฉิงทั้งยังเป็นนายหญิงแห่งหอคณิกาในเมืองคนเถื่อนอันเลื่องชื่อ ตัวตนของนางนั้นยังเป็นปริศนาอยู่มาก เหตุใดนายหญิงแห่งหอฮุ่ยเจินจึงมีอำนาจล้นฟ้าปกครองเมืองเถื่อน ความสัมพันธ์อันลึกลับของนางและราชวงศ์จินที่ปกครองใต้หล้า ไหนจะแม่ทัพหนุ่มจอมเกรี้ยวกราดที่ชอบกลั่นแกล้งเอาคืนนางอยู่เป็นนิจ หนำซ้ำยังดื้อดึงให้นางรับผิดชอบรับเขาเป็นสามีเพียงเพราะค่ำคืนวสันต์อันเกิดจากเหตุไม่ได้ตั้งใจ “รอบแรกไม่ได้ตั้งใจก็จริง” แม่ทัพหนุ่มกล่าว “แต่รอบสอง สาม สี่ ห้าหกหลังจากนั้นเป็นข้าเองที่ตั้งใจกระแทกใส่เจ้า กลืนกินเจ้าเข้าไปทั้งตัว แม้เจ้าร้องขอให้หยุดข้าก็ยังไม่หยุด เช่นนั้นแล้วยังจะคิดว่าข้ามิได้ตั้งใจอีกหรือ” ดูเขากล่าวถ้อยคำหน้าไม่อายพวกนั้นสิ เว่ยซิ่วอิงอยากจะเอาเท้าก่ายหน้าผากเสียจริงๆ
'การเเอบรัก เพียงเเค่ได้เเอบมองดูเขาอยู่ห่างๆ เขาคนนั้นที่เห็นเธอเป็นเเค่น้องสาวเพื่อนในสายตา ถึงเเม้ว่าเธอจะไม่ได้ครอบครองหัวใจของเขาก็ตาม เเต่หัวใจของเธอก็มีความสุขได้เพราะเขา'
การไปท่องเที่ยวดินแดนทะเลทรายของสองสาวไทยกับหนึ่งสาวสอง ที่มีไกด์นำเที่ยวสุดหล่อ นำพาไป พบกับความลำบาก เมื่อถูกโจรทะเลทรายจับตัวไปเรียกค่าไถ่ ทั้งสี่คนต้องเล่นละครตบตาโจรเป็นคู่ฮันนีมูน แต่คู่สาว ไทยกับหนุ่มหล่อ เล่นเกินบทบาทแอบมีใจให้กัน งานนี้ ต้องลุ้นว่าคู่รักกำมะลอจะลงเอยได้อย่างไร หลังจากที่ ความจริงเปิดเผยว่าแท้จริงแล้ว ชายหนุ่มหล่อเป็นถึง เจ้าชาย รัชทายาทของกษัตริย์ในประเทศนี้ แล้วพระบิดามารดาของเจ้าชายจะยอมรับหญิงไทยได้ หรือไม่ และความยุ่งเหยิงของบรรดาเจ้าชายเจ้าหญิงจะลงเอยเช่นไร ติดตามอ่านกันเลยจ้า