นี่เป็นโปรดิวซ์เซอร์เก่านะ ต้องมาอยู่วงใกล้ยุบในค่ายแบบนี้ คอยดูแล้วพวกเอ็งจะเสียดายพวกฉัน *Re-up นิยายเรื่องนี้เขียนจบมานานแล้ว ส่วนใหญ่อยู่ที่อื่น ขอบคุณคับ*

ลั่วอวิ๋นจื่อ แมวป่ารัตติกาลสตรีที่เป็นนักฆ่าอันดับหนึ่ง บุรุษไหนเลยจะคู่ควรกับนางหากไม่ใช่เขา ซ่งจื่อหมิง มัจจุราชดำผู้โหดเหี้ยมไร้ใจ เขาต้องการให้นางเป็นทั้งสตรีอุ่นเตียงและอาวุธลับข้างกาย

มองลงไปล่างเวที ให้ตายสิ วันนี้เจ้าหมาตัวนั้นก็มาส่ายหางให้ผมอีกแล้ว [Sentinel Verse]

“เธอติดหนี้ฉัน แล้วจะให้ใครมาขย่มเธอใช้หนี้ มันก็ต้องเป็นฉันสิถึงจะถูก!!”

เพราะไม่อยากพลาดซ้ำสอง เธอจึงไม่ย้อนรอยเท้าเดิม แต่สวรรค์คงเห็นว่าชีวิตที่สองของเธอสงบไป จึงส่งเขาเข้ามาปั่นป่วนชีวิตเธอ ใช่สิเธอมันไม่ใช่ลูกรักสรรค์นิ!! ฝูหนิงอันหัวจะปวด วอนต้นเรื่องมานวดให้ทีค่ะ❤️

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

โนบิตะใช้ของวิเศษและดันพลัดหลงไปยังโลกของดิสนีย์ และเขาก็ไม่สามารถกลับโลกเดิมได้ นี่คือเรื่องราวมหากาฬการผจญภัยข้ามสหัสวรรษของโนบิตะเพื่อหาทางกลับบ้าน.....

"ระหว่างเราเริ่มต้นด้วยความเกลียด ระหว่างทางก็ไม่เคยมีความรักหรือความทรงจำดี ๆ ลงเอยแบบนี้ดีที่สุดแล้วค่ะ ต่างคนต่างอยู่ เริ่มต้นใหม่ ” ไม่ดี ใครบอกว่าดี เขาไม่ต้องการ

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

[พี่เขม-น้องแป้ง] เขาเป็นโคแก่ที่ดันไปหลงรักอยากจะกินหญ้าอ่อน ทั้งที่คอยพยายามห้ามใจเพราะสถานะผู้ปกครองค้ำคอ แต่ไฉนเลยแม่หญ้าอ่อนถึงได้ชอบวนเวียนป้วนเปี้ยนเอาตัวเองมาคอยล่อจ่อป้อนเขาอยู่แถวๆปาก

"วงการบันเทิงมันก็มีแต่พวกเสแสร้งทั้งนั้นแหละ!"

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ตำแหน่งสาวงามอันดับหนึ่งช่างไร้ความหมาย กุ๊กกิ๊กกับไท่จื่อมาตั้งนานแต่สุดท้ายก็ชวดตำแหน่งไท่จื่อเฟยให้กับพี่สาวต่างแม่ ไม่คิดว่าความผิดหวังในครั้งนี้จะเป็นบ่อเกิดของเรื่องอีกมากมาย รวมถึงเรื่องหัวใจ

ถ้าจะคบกันก็ต้องยอมรับ ว่าฉันจะไม่มีเธอคนเดียว และเธอก็ไม่มีสิทธิก้าวเข้ามาในชีวิตส่วนตัวฉัน ห้ามหวง ห้ามหึง ถ้ายอมรับได้ก็ตามนั้น เราจะคบกัน...

ข้าว่าข้าอยู่เฉยๆ ไม่ได้ล่อลวงอันใดบุรุษพวกนั้น แต่เหตุใดบุรุษที่ควรจะถูกนางเอกดอกบัวขาวล่อลวง กลับเอาแต่บังเอิญมาเจอนางอยู่ร่ำไป หากเป็นเช่นนี้ต่อไป คนงามอย่างนางก็ลำบากใจน่ะสิ

หวนคืนหลับฝันสิ่งนั้นยากแยกแยะ รักแค้นยากลืมเลือน มีท่านและข้าเท่านั้นที่รู้ ท่านจะรักข้าหรือท่านจะแค้นข้า เป็นท่านที่ต้องเลือกเอง ตัวข้ายังรักท่านมิเปลี่ยน แต่ตัวข้ามิอาจตายไปพร้อมท่านได้อีก

หลงใดบ่ห่อนเทียมหลงรัก หลงพักตร์ผูกจิตพิสมัย หลงเจ้ามอบรักปักดวงใจ หลงใดไป่เทียมหลงพธู

"ขอโทษนะครับน้อง พี่กินเลือดหมูไม่กินเลือดคนหรอกครับ"