จูมี่เอินเกิดมาพร้อมกับดวงตาวิเศษที่มองเห็นความตายของผู้คน เพียงเพราะนางแตกต่าง เพียงเพราะไม่เหมือนใคร ทำให้นางถูกใส่ร้ายถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้าน นางไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองเป็นคนพิเศษ จนกระทั่งได้พบเขา

"ปรายไม่มีทางชอบสิบหรอก ไม่ใช่สเปคขอบอก" เธออาจจะยังไม่รู้ว่าถ้าคนเราชอบใครจริงๆจะไม่แสดงออกหรอกนะ!

ผู้จัดการโรงงานหล่อเนิร์ดมาอ่อยฉัน ทั้งที่เขามีแฟนอยู่แล้ว แต่ก็น่าแปลก ทำไมบุคลิกเขาเปลี่ยนไปหรือเขาคือ…คนละคนกัน

ระบบอาชีพมีตั้งเยอะแยะ แต่ 'เหวินซิ่ว' ดันได้ระบบตกอับอย่าง 'ระบบพราน' เสียได้ เป็นพรานมันแย่ยังไงน่ะเหรอ? ก็ที่นี่คือโนอาสเฟียร์ อาณานิคมใหม่บนดาวอังคาร ต้นไม้ยังไม่มีสักต้น จะให้ไปล่าสัตว์ที่ไหนล่ะ

ความรัก ความทรงจำ ที่มิได้เลือนหาย ไปจากใจฉัน

ตาแก่ทำเขาไว้เจ็บแสบ มาหลอกให้รักแล้วเขี่ยทิ้ง วันนี้ถึงคราวต้องมาทวงแค้น "รีบ ๆ ตายนะครับ มรดกทั้งหมดจะได้เป็นของผมกับลูก หึ ๆ"

ความฝันสูงสุดของผมคือเปิดร้านอาหารเป็นของตัวเอง แต่ยังไม่ทันได้ทำตามฝันดันมาอนาคตเสียก่อน "ม่ายยยยย"

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

"ยอมแล้ว ปล่อยแยมก่อน" น้ำเสียงออดอ้อนพร้อมแววตาขอร้อง ของคนใต้อาณัติ "ยอมอะไร หื้ม?" ทนายหนุ่มถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "ขอแค่ปล่อยก่อน แยมยอมทุกอย่าง" "งั้นก็ยอมรับมาก่อนสิ ว่าเป็นเมียพี่"

ไม่ว่าจะวันนี้หรือวันไหน เธอก็เป็นได้แค่ "ของตาย" หรือแค่สินค้าทางธุรกิจสำหรับเขา

ผิดหรือที่เธอตัดใจจากเขาไม่ได้ ผิดหรือที่เธอยังตอแยเขา...ผิดด้วยหรือที่สุดท้ายเธอยอมแพ้และจากไปโดยไม่บอกลา

เมื่อคนหนึ่งรักแต่ไม่พูด ส่วนอีกคนก็คิดว่าเขาไม่รัก แล้วเมื่อไรรักนี้จะลงตัวสักทีล่ะ

ถึงเธอจะรักเขามากแค่ไหน แต่ก็ใช่ว่าจะขาดเขาไม่ได้ การแต่งงานที่มีกำหนดเวลาสี่ปีแล้วจบกัน ไม่ต้องรอให้ถึงวันนั้น วันนี้เธอขอ 'หย่า' กับเขา แล้วจากไปพร้อมกับ 'ลูก' ในท้องที่เขาจะไม่มีวันรู้

"เรื่องก่อนหน้านั้นเป็นดั่งอดีตที่เลือนหาย ท่านอย่าได้จดจำและนำกลับมาพูดถึงอีกเลย ที่สำคัญปล่อยข้าได้แล้ว!!” เยว่ซินเอ่ยพร้อมสะบัดแขนของนางออกจากมือเขา หากแต่ฝ่ามือหนาอันแข็งแกร่งนั้นกลับไม่ยอมปล่อย

เธอถูกคนรักหลอกใช้เป็นแพะรับบาปในข้อหายาเสพติดจนต้องติดคุก เธอถูกเหยียดหยาม ไร้ที่ยืน ไร้ตัวตน แต่เขากลับใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง เธอจะพิพากษาชีวิตของเขาอย่างไร้ซึ่งความเมตตา!

ชีวิตที่แล้วฐานะยากจน เกิดใหม่แล้วยังจะยากจนอีก ฉันเกลียดคำคำนี้ จะทำลายกำแพงความจนนี้ให้ได้ ให้สมกับฟ้าให้โอกาสมีชีวิตใหม่ แต่…ชีวิตนี้ช่างอาภัพ ฉันเป็นแม่หม้ายลูกติดถูกสามีทิ้ง…

ไหนๆ ก็ได้มาเป็นตัวประกอบที่ควรจะตายไปแล้ว อยากอยู่เนียนๆ ไม่ยุ่งกับใครสวรรค์ดันส่งลูกชายของว่าที่สามีมาให้รับผิดชอบอีก

‘แม่เลี้ยงเดี่ยว... ก็เคยแต่ใช้เรียกคนอื่น ใครจะคิดว่าวันหนึ่งต้องใช้มันกับตัวเอง’

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เธอหลงคิดว่ารักนั้นคือ 'รักแท้' จากใจเขา แต่แท้จริงแล้ว...เธอได้มาแค่เพียง 'เศษละอองรัก'