ทำเพราะความเบียวแตกเรื่องอ่านความทรงจำล้วนๆ

เธอเป็นลูกสาวแม่บ้านในบ้านหลังใหญ่ของเขา เขาที่อุปการะส่งเสียเลี้ยงดูเธอ เพื่อแลกกับสุขทางกาย... ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเขาจะมาตกหลุมพรางเด็กสาวที่แสนจะเอาแต่ใจ จนถอนตัวไม่ขึ้น

ไป๋เฉินมือสังหารที่ได้ตกตายเนื่องจากอุบัติเหตุทางอากาศและได้กลับชาติมาเกิดใหม่ในร่างของชายหนุ่มไร้รากปราณในโลกที่ไม่คุ้นเคย

เพื่อทำลายตระกูลชั่วร้ายของตนให้สิ้นซาก ต่อให้ต้องเอาตัวเข้าแลกซูหลิงอินก็ไม่สน การทำพันธะกับเงือกอย่างอันเหลิ่งจึงเกิดขึ้น เขามั่นใจว่าควบคุมหุ่นเชิดตัวนั้นได้ แต่หารู้ไม่ เขานั่นแหละที่โดนกิน!

"หากข้าโตขึ้น ข้าจะทำงานหาเลี้ยงท่านเอง!!!" เด็กสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง นางมองใบหน้าอันงดงามของเขา และเชื่อมั่นว่าจะหาเลี้ยงจิ้งจอกหนุ่มรูปงาม อ่อนแอผู้นี้ได้

ใต้ฟ้าทั่วหล้ามีใครบ้างไม่รู้ว่าคนสกุลหลี่กับคนสกุลเฉินไม่ถูกกันมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ ทว่าความบาดหมางของสองสกุลกลับเป็นประโยชน์ต่อบัลลังก์ฮ่องเต้ จึงได้พระราชทานงานมงคลสมรสให้ทั้งสอง

กรรณิการ์ แม่หญิงกำพร้าที่ถูกนำมาชุบเลี้ยงในเรือนใหญ่ ต้องอยู่อย่างเจียมตนและเจียมหัวใจ ระหว่างเขา...ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน กับเธอ…หญิงไร้ที่พึ่งมาขออาศัย /มันคงดีกว่านี้...หากมิได้หลงรักเขาไปแล้วทั้งใจ

ที่อยู่ อาหารการกิน แสนจะรันทดเธอทำได้แค่นึกและวาดภาพของกินขึ้นในอากาศบ้าง พื้นดินบ้างเป็นความรู้ความถนัดจากโลกเดิมเพื่อเยียวยาใจตัวเอง แต่จู่ๆ มันก็จับต้องได้ และกินได้ โอ้!สุดยอดจริงๆเธอไม่อดตายแล้ว

นักโบราณคดีสาวอัจฉริยะจอมบู๊วัย 18 ปี ในศตวรรษที่ 23 เธอชื่นชอบหนังเก่าจนอยากเป็นเช่นลาร่า ครอฟท์ จึงได้ฝึกฝนร่างกายอย่างหนัก จนเมื่อเข้าไปในถ้ำปริศนาแล้วถูกนำพาย้อนเวลาไปยังโลกจีนโบราณเมื่อ 1,000 ปี

ในยุคที่โลกกำลังล่มสลาย ภัยพิบัติที่ไม่เคยมีใครคาดคิดทำให้โลกต้องเผชิญหน้ากับอันตรายที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ อีวาได้รับโอกาสครั้งใหม่ในการย้อนเวลากลับมาเพื่อได้มีโอกาสเปลี่ยนแปลงอนาคตของตัวเองอีกครั้ง

วนิชเมาได้ที่ เดินมาโยนตัวนั่งอยู่ข้างๆพิสุท "นี่มึงเมามากเลยนะ ไหวไหม ให้กูอุ้มมึงไปห้องไหมล่ะ" "กูยังไหว" วนิชปัดมือพิสุทออก คำเตือน! อาจมีคำรุนแรง ไม่เหมาะสมหรือไม่สุภาพ ผู้รับไม่ได้ไม่ควรเข้า

หลี่ซื่อหมินใช้ชีวิตกับน้องสาวที่พิการเพียงลำพัง เพราะความความประมาททำให้สองพี่น้องต้องแยกจากกัน มีเพียงข้อความในกระดาษที่บอกให้รอ

ฉันอยากได้สามีและลูกสาวของฉันคืน เหอะ! ตลกสิ้นดี วันที่พวกเค้าไม่มีอะไรเธอไปอยู่ไหนมา? แสดงความเสียใจล่วงหน้าไว้เลยนะจ๊ะ นอกจากเธอจะไม่ได้อะไร ทุกคนยังจะมองว่าเธอเป็นตัวน่ารังเกียจซะด้วยซ้ำ

อยู่ๆการคิดสั้นของฉันก็นำพาฉันย้อนกลับไปในยุคสมัย 400 ปีที่แล้ว ไปเจอคนที่ฉันทำให้ฉันไม่อยากตื่นขึ้นมาในโลกใบเดิมอีกแล้ว เพราะในโลกของเขา ฉันมีตัวตน และเป็นตัวจริง

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

“อดทนหน่อย ครั้งแรกก็เจ็บแบบนี้แหละ” “อะไรนะคะ ครั้งแรก? ไม่ใช่ว่ามีนา...”...เพียงครั้งแรกที่เธอก้าวลงมาตกหลุมพรางของเขา เขาก็ไม่คิดที่จะปล่อยให้เธอหลุดมือ เพราะลูกแมวน้อยตัวนี้ถูกเขาตีตราจองไว้แล้ว

หลี่เฟยหย่าเกิดใหม่ในครอบครัวนายทหารยุค 60 ก่อนคลอดท่านเทพที่ดูแลเธอตอนเป็นวิญญาณทารกอุ้มเธอไปยัดใส่อกคุณแม่และรีบจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำว่าได้มอบมิติสุดมหัศจรรย์และภูเขาน้ำตกมรกตสารพัดประโยชน์พร้อมผู

ความขี้เกียจคือความสุข! แต่แล้วความขี้เกียของฉันก็หายไป ใครทำฟะ? หือ!! เทพีอบันดันเชีย  เรื่องราวสุดมันในการตามล่าเอาความขี้เกียจคืนมาจึงเริ่มต้นขึ้น(นิยายหัดเขียน)(yuri)

บันทึกของฉันในวันที่ไม่มีเธอ ....สามีของฉันจากไปเพราะอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝัน 12 ปีของเราเปลี่ยนไปตลอดกาล ฉันหวังว่าการเขียนบันทึกนี้จะช่วยค่อย ๆ ซ่อมแซมบางส่วนที่แหว่งวิ่นได้บ้าง :)