มิร่า หญิงสาวที่อาศัยอยู่ในโลกแห่งความมืดและถูกเจ้าแห่งความมืดตามล่า แต่เธอกลับตกหน้าผา เมื่อตื่นขึ้นมากลับพบว่าตัวเธอเป็นคุณหนูมิร่า เป็นนางร้ายในโลกมนุษย์

คนหนึ่งรักมากหวังว่าสักวันเขาจะเห็นใจ แต่อีกคนหนึ่งถอยห่างไม่พอกลับมาพร้อมกับนางในดวงใจ…เช่นนั้นรอช้าอยู่ไย “นี่ใบหย่า ท่านรีบลงนามเถอะ” ที่นางเตรียมพร้อม เพราะนางไม่ใช่คนเดิมที่จะฝากชีวิตไว้ในกำมือ

ผมใหญ่นะเจ๊ ไม่รู้ว่าคำว่าใหญ่ เป็นคำนาม หรือ คำคุณศัพท์ กันแน่

เพียงเพราะหักโหมทำงานหนักจนเผลอหลับคาหนังสือนิยายไป สุดที่ใครจะคาดคิดเมื่อ จู่ๆ ผมดันทะลุมิติเข้ามาในนิยายเรื่องที่ยังอ่านไม่จบ มิหนำซ้ำยังมีระบบคอยรังแกอีก บัดซบ! มีใครให้ชีวิตเฮงซวยกว่านี้ไหม!

เธอคือน้องสาวของเพื่อนที่ทำเขาใจสั่นทุกครั้งที่เจอหน้ากัน “อย่ายิ้มบ่อย” “ทำไมคะ?” “ไม่ชอบให้ใครมอง...หวง”

เมื่อมาเฟียสาวต้องทะลุมาเป็นคุณแม่ลูกหนึ่ง อีกทั้งต้องมาเป็นภรรยาของผู้พันเมิ่งที่ทั้งเจ้าชู้และเห็นแก่ตัว ร่างเก่าทนได้ก็ทนไป แต่เหอว่านเซียงคนนี้ไม่ขอทน หย่าสิคะรออะไร

ชาติก่อนเสิ่นกุ้ยเหรินนางเป็นสตรีโง่งมรักเพียงบุรุษไร้หัวใจผู้นั้นจนตรอมใจ ชาตินี้นางขอเกิดใหม่ใช้เรือนร่างยั่วเย้าให้ชายผู้นั้นลุ่มหลงเพื่อให้ได้ตำแหน่งสูงขึ้นเพื่อไม่ให้คนรังแกและจะอยู่เงียบๆท้ายวัง

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

What if ออลฟอร์วันที่มีนิสัยดีขึ้น

ภารกิจสะบะละฮึมกับพระเอกก็ต้องทำ ปราณเป็ดอะไรนี่ก็ต้องฝึก นี่มันจะยากเกินไปไหมเนี่ย?!

แต่จู่ๆร่างสูงก็ลุกขึ้น ก้าวยาวๆมาทางใบข้าว จนร่างบางถอยหนีไปชิดกำแพง “ดูเหมือนเธอจะจำฉันไม่ได้นะ”ทำไมเธอจะจำไม่ได้ เธอจำได้ดีเลยล่ะ ผู้ชายที่เธอมอบครั้งแรกให้

เมื่อพ่อตายอย่างปริศนา ทำให้หนุ่มคอนเทนต์ครีเอเตอร์ต้องจากเมืองหลวง จับพลัดจับผลูมาเป็นร่างทรงพ่อปู่ประจำตระกูล ท่ามกลางความลึกลับ พิศวงและความขัดแย้งแย่งชิงการเป็นหนึ่งของร่างทรงสำนักอื่นๆในภูมิภาค

ข้าวตัง สาวโสดที่ชอบอ่านนิยายมาก ขนาดก่อนตายเธอยังอ่านนิยายอยู่เลย ว่าแต่ฉันตายแล้วไม่ใช่หรอ แล้วนี่มันอะไร ฉันทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างตัวประกอบที่ไร้ค่านี้ได้ยังไงกันล่ะ อ๊าก!

นางรักใครก็รักทั้งหัวใจ แต่เมื่อต้องผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า เช่นนั้นนางจึงหันกลับมารักตัวเองเสียจะดีกว่า

ดวงตาคมกริบฉายแววเจ้าเล่ห์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยของเธอ รอยยิ้มมุมปากยกยิ้มน้อย ๆ เอ่ยแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงเย้ายวน "เธอเคยบอกว่าพี่เหมือนแมว งั้นเธอกล้าพอที่จะรับเลี้ยง แมวอย่างพี่ไว้หรือเปล่า"

ถ้าหากฉันฟื้นขึ้นมา แต่ชีวิตยังต้องถูกกำหนดเหมือนที่เคยเช่นนี้ ฉันว่า...ไม่ต้องฟื้นขึ้นมาอีกเลยน่าจะดีกว่า ให้ตายไปอย่างนี้ บางทีมันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับฉัน

ลี่หรงทะลุมิติมาอยู่ในนิยายที่ตัวละครชื่อเหมือนเธอ จากลี่หรงคนก่อนที่คอยทำลายครอบครัวสามี มาคราวนี้แหละเธอจะช่วยให้สามีร่ำรวยเอง

นางอ้างว้างมาทั้งชีวิต บัดนี้มีเขามาเติมเต็มช่างดีนัก

หลังจากสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป ข้าได้ตั้งปณิธานไว้ว่าจะคืนความสุขให้ผู้คน แต่ว่าใครกันจะสามารถเป็นแสงสว่างให้ข้าได้