ข้าอดได้ แต่สามีและบุตรชายข้าต้องอิ่ม!!!

ห้ามรักไม่ได้ก็แค่ปล่อยใจไปกับมัน

เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอมีส่วนทำให้น้องชายเสียชีวิต ความรักจึงกลายเป็นความแค้น!! (ไม่มีนอกใจ มีแต่พระเอกเถื่อนๆ คลั่งรักชอบรังแกนางเอกค่ะ)

เขารู้เต็มอกว่าใครคือคนที่เขารักแสดงออกว่าทั้งรักทั้งหลงขนาดนี้เธอดันคิดว่าเขารักฝาแฝดของตน ในเมื่องัดทุกกลเม็ดรักที่มีเธอก็ยังไม่เข้าใจคงต้องงัดแผนเด็ดที่เกาะเสม็ดให้ดิ้นไม่หลุด กลับมาจับแต่งเลยละกัน

"ฉันอยากมีลูก ทุกอย่างจะได้จบ ๆ" เป็นคำพูดที่ฉันเผลอพูดออกมาตอนเมา ส่วนเขาก็ตอบกลับมาสั้นง่ายแต่ได้ใจความ "ผมช่วยไหม ?"

เกิดก่อนเป็นพี่ แล้วเกิดทีหลังนี่เป็นแฟนพี่ได้เปล่า

คุณมีสองทางเลือก หนึ่ง... กลับไปที่ที่จากมา สอง.. เข้าไปในห้องนี้ แต่...ผมไม่เคยอยู่ในห้องกับผู้หญิง โดยที่ไม่ทำอะไร

ศาสตราจารย์ท่านหนึ่ง:พวกเธอกำลังทำอะไรกับหมอปรุงยากันห๊ะ!//มอง บี1,บี2:ซักผ้ามั้งค่ะ//หุงข้าว

"ไหนว่าโตแล้วจะมาจีบ ...ไม่เห็นมา"

“ท่านเคยฆ่าข้า ข้าเคยฆ่าท่าน แล้วเรามารักกันได้อย่างไร”

ผู้ชายที่ฉันนัดเยเย่มารูโกะในคืนนั้น กลายมาเป็นพี่'เดนต์ในโรงพยาบาลเดียวกัน...ได้ไง?!

หากคุณต้องเผชิญหน้ากับวันสิ้นโลก ที่มีทั้งซอมบี้และภัยพิบัติทางธรรมชาติต่างๆ คุณจะเอาชีวิตรอดยังไง?

"แกอย่าบอกใครนะว่าเราเคยคบกัน"

ชาติที่แล้วอุตริไปเปลี่ยนชื่อจากคนดวงดีเลยกลายเป็นคนดวงซวย! เมื่อได้กลับมาเกิดใหม่ ‘แม่ละเมียด’ เลยไม่คิดใส่ใจ ไม่ว่าชื่อจะเฉิ่มเชยอย่างไร เธอมั่นใจว่าจะทำให้ชาตินี้ ทั้งรวย ทั้งเฮง ได้อย่างแน่นอน!

อายุยี่สิบเมื่อไหร่...แล้วค่อยมีแฟน!

เธอเผลอมี one night stand กับผู้ชายที่คิดว่าเป็นหนุ่มโฮสต์ แต่กลับเจอเขาอีกครั้งในฐานะ 'คุณอา' ของเพื่อน... นายแพทย์ปวีร์ ตรียางค์กูร!

ธนิดาถูกจับเป็นตัวประกันเพื่อใช้หนี้ให้มาเฟียอย่างนาวิน ความใกล้ชิดค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นความรัก ทว่าท่ามกลางอันตรายและความลับที่ปิดซ่อน นาวินต้องตัดสินใจปล่อยเธอไป แต่ธนิดาเลือกกลับมาเผชิญหน้ากับหัวใจตน

เมื่อได้เห็นสิ่งที่เขายื่นมาให้ความคิดทุกอย่างก็ว่างเปล่าในทันที "เอาไปตรวจ เดือนนี้เมนส์ยังไม่มาไม่ใช่เหรอ"

ในเมื่อสองมือสองเท้าเรามีเท่าคนอื่น แล้วเหตุใดจึงต้องกลัวว่าครอบครัวจะอดตาย

“เขา” คือจอมโมโหร้ายมากอำนาจ ทั้งขี้แกล้งและเอาแต่ใจ "นาง" เป็นแค่เด็กที่เขาไว้ชีวิตเลี้ยงเอาไว้แก้เบื่อคลายเหงา โดยที่ไม่รู้ว่าวันหนึ่ง... นางจะกลายเป็นสตรีที่เขาทั้งรัก ทั้งหลง ทั้งยังหวงยิ่งกว่าใคร