นิยายพีเรียดไทย | เฉพาะเรื่องสั้น | เฉพาะนิยายยังไม่จบ | เรียงตามยอดวิว | หน้าที่ 3

เธออ่านนิยายพีเรียดไทย ระหว่างที่อ่านเกิดเสียงฟ้าผ่าดัง เปรี้ยง! ไม่รู้เวรกรรมใด อยู่ ๆ พระเจ้าถึงได้ถีบเธอให้หลุดเข้าไปในโลกนิยาย ที่โชคร้ายไปอีก!เธอกำลังถูกจับไปขายในหอโสเภณีของตัวร้ายในนิยาย

หลงใดบ่ห่อนเทียมหลงรัก หลงพักตร์ผูกจิตพิสมัย หลงเจ้ามอบรักปักดวงใจ หลงใดไป่เทียมหลงพธู

ใจหนอใจ ไยจึงขบถต่อผู้เป็นเจ้าของ ควรชิงชังกลับแสนรัก ยามได้ยลรักกลับเหลือเพียงรอยสลักมั่น..ดุจห้วงทิวาวาร

เธอ…คือแม่ค้าขนมหวานแห่งตลาดบ้านจีนลูกของสตรีที่ผู้คนในกรุงศรีอยุธยาต่างตราหน้าว่าเป็นหญิงแพศยาในโรงรับชำเราแก่บุรุษ และเขา…คือบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนแห่งเจ้ากรมท่าซ้าย แล้วบทสรุปแห่งรัก..จะจบลงเช่นไร

ชายหนุ่ม แสนธรรมดา ผู้ไม่เคยมีแฟน ใช้ชีวิตถวายให้กับงานอย่างเดียว จู่ๆได้มีหน้าต่างข้อความปริศนาปรากฏต่อหน้าเขา แล้วนำพาเขาไปสิงร่างของชาวบ้านสมัยอยุธยา ผู้มีเมียและ ลูกอีก 3คน

จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคนคลั้งประวัติศาสตร์2คนย้อนกลับไปในยุคอยุธยาตอนปลายพร้อมความสามารถขั้นเทพ

ก่อนว่ายน้ำยังเป็นนางสาวอยู่ดีๆ แต่ไหงโผล่ขึ้นน้ำมาอีกที กลายเป็นสตรีมีสามีไปซะงั้น

นุ่งกระโจมอก​ลงเล่นน้ำเพียงประเดี๋ยว กะพริบตาเพียงหนเดียว ไยจึงมาโผล่ในอ้อมกอดของบุรุษวิปลาสผู้นี้เสียได้

“กละ ... กลิ่นจันทน์จะนอนนิ่งๆ” “เช่นนั้นก็นอนเถิด ฉันจะกล่อมเธอเอง” ... “ฉันสัญญาว่าจะนอนนิ่งๆ” “จะอ้าปากรอของหวานจากเธอ ไม่ต่างจากลูกนกรออาหารจากแม่นกเทียว” กลิ่นจันทน์ vs หม่อมเจ้าทัตเทพ

เขาจะเป็นเวหากว้างให้นกน้อยโบยบินตลอดไป (พีเรียดช่วงพุทธศักราช ๒๔๘๓)

ณ หอหนังสือเมตาเบต้า มหาวิทยาลัยจำปาสัก สู่บรรณาลัย สำนักคัมภีร์ปุราณะอันศักดิ์สิทธ์ของยอดภวาลัย เธอคืออดีตของเจ้าชายน้อยแห่งล้านช้างซะวา ยาน้อยผู้พลัดถิ่นมากับข้อยข้าบ่าวนางสู่อาณาจักรขอมศรียโสธรปุระ

พราวพิกุลหญิงชราวัยใกล้ฝั่ง เมื่อลืมตามาดันพบว่าตนเองอยู่ในร่างแม่พิกุลในสมัยก่อน แถมไปเจอชายที่รังเกียจแม่พิกุลจนไม่อยากเขาใกล้ เอาล่ะเธอจะช่วยเป็นแม่สื่อเขากับนางในดวงใจเอง แต่ทำไมเขากลับไม่พอใจล่ะ!

เจ้าเปรียบดั่งดวงดาวที่ส่องแสงเจิดจ้าในยามราตรี แต่หน้าที่ของพี่ก็เหมือนเงาที่ตามติดไม่คลาย ความรักของเรามันช่างเปรียบเสมือนดอกไม้ที่บานเพียงชั่วครู่ แล้วก็โรยราไปตามกาลเวลา ขอให้เจ้าทรงตัดใจจากพี่

เธอที่มาจากอดีตด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส กลับลืมตาพบว่าตัวเองอยู่ในภพชาติปีหลายพันปี ร่างที่เธอมีชื่อและหน้าตาเช่นเดียวกับชาติที่แล้ว เธอได้แต่หวังว่าชาตินี้จะไม่เจอกับเขาแต่ก็ไม่สมหวัง

นางแค่นึกสนุกเลยแอบหนีไปเที่ยว แต่เหตุใดถึงถูกคล้องมาลัย แถมยังต้องเข้าไปในวังเพื่อเรียนงานฝีมืออีก ให้นางยิงธนู ขี่ม้า รำมวยไทยจักดีกว่า เมื่อเข้าไปโดยไม่เต็มใจนางก็ต้องทำทุกวิธีทางให้ตัวออกถูกไล่ออก

วิญญาณคนตาย ทุกดวงล้วนไปเกิดใหม่ แต่เหตุใดเธอถึงย้อนมาในอดีต ถึง 800 กว่าปี แถมยังเป็นเด็กน้อยแค่ 8 ขวบ! ดอกเอ๋ยดอกแก้ว พี่รู้แล้วเจ้าหอมเพียงใด หวังสนิทคิดเปลี่ยนใจ รับพี่ไว้ในอ้อมอกเจ้าเอ่ย

ผู้หญิงใจร้าย ตอนที่อยากเรียกกระผมว่าคุณ พอเสร็จสมก็จิกหัวเรียกไอ้ เรียกแก กระผมล่ะสมเพชเวทนาตัวเองเหลือเกิน อุตส่าห์เร่งลิ้นเร่งมือ ส่งคุณหนูขึ้นสวรรค์จนแทบจะเป็นตะคริว ช่างทำคุณบูชาโทษแท้ ๆ

ท่ามกลางความละเอียดอ่อนของความรัก ความเชื่อ ความศรัทธา มีเรื่องราวแฝงในแง่มุมอันสดใสและมืดบอดของชีวิต รักลึกแฝงศรัทธาเร้นลับอันเป็นปริศนา...แห่งแรงครู จนเกิดเป็น “อาคมโขน”

ชะตาของกูจักตกต่ำกว่าอีแก้วได้เยี่ยงไร ชีวิตนี้ไม่ว่าต้องแลกด้วยสิ่งใด กูก็จักเป็นใหญ่ให้จงได้ ผู้ใดขวางทางกู กูจักทำให้มันหมดสิ้นไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจ

คุณได้ใจคนเลวบ่อยหรือรวี ถึงได้รู้ดีเหลือเกินว่าต้องทำอย่างไร